In which Neve keeps texting her deceased friend's number, at first in order to cope with the loss, and later on, as a force of habit. After four years, she is about to stop, but suddenly, the number responds.
***
An MNR epistolary collaboration wit...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
SUN | 2:03 AM
Neve: Matutulog na talaga ako after nito. Pero bago ako pumikit, gusto ko lang sabihin 'to 😊 Next time na tatakas ka sa Narnia, Kamahalan... Kung wala kang mapuntahan... Open naman ang Cavite para sa mga Big Boss 😊 Pero sana 'di mo na kailanganin pang umalis d'yan 🙏🏻 Saka sana bigyan mo rin ng chance ang mga friends mo na tulungan ka. Wala naman masamang mag-open up sa mga kaibigan, 'di ba? 'Di naman pagiging pabigat 'yon. I know mahirap kasi ako man 'di ko masunod-sunod. Hehe. Pero we can try, 'di ba? Hehe. Ang sinasabi ko lang siguro... Minsan 'di natin kailangan umalis o lumayo. Minsan kailangan lang natin bigyan ng chance yung iba na lumapit sa 'tin? Pero 'di ko sure kasi 'di ko rin naman alam na alam talaga ang mga pinagdadaanan mo. Basta ang point ko. Nandito lang ang Cavite lagi 😊 'Yon lang naman! Good night!
