In which Neve keeps texting her deceased friend's number, at first in order to cope with the loss, and later on, as a force of habit. After four years, she is about to stop, but suddenly, the number responds.
***
An MNR epistolary collaboration wit...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
FRI | 10:16 PM
Neve: Ino? Okay na ba 'to? Sorry ganito lang nakayanan ko. Saka yung isa pang maliit na request naman ni Benj.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Ino: Whoa! It's even better than what I'd imagined!
Neve: 'Di ba too plain?
Ino: Cute nga e. Bagay sa mga suplado HAHAHA Also It's not the cake but the baker that will count ;)
Neve: Sure ba? 'Di ba nakakahiya? D'yan gaganapin kung saan ang dami mong magagaling na baker. Tapos yung cake... sa 'kin lang? Ako lang?
Ino: E sa yung iyo ang gusto nung suplado e :D Okay yan, Neve. By the way Benj can pick you up tomorrow para di hassle.
Neve: 'Wag na. Ako na lang. Nakakahiya naman kasi malayo ako sa inyo.
Ino: But you'll be carrying those e?
Neve: Kaya naman i-grab 😊 Kung okay na 'to, bukas na lang ha? Bibili din ako ng isa pang cake para 'di naman nakakahiya na yung mga gawa ko lang ang dala ko.
Ino: Good luck kung pansinin yan. Pero sabagay kung bigay mo naman...🤔 Anyway, just come. Even if you come empty-handed, I don't think it'll matter 😄 Heck. I don't think WE will matter hahaha
