အပိုင်း(၂၁)

4.1K 76 4
                                    

"စိတ်ကိုလျှော့ထား ကလေး မနာဘူးလို့ပြောရင်လိမ်ရာကျမှာဆိုးလို့  ကလေးအရမ်းမနာကျင်အောင်ကိုယ်ထိန်းမှာပါ "

ဘုန်းမာန်ရှိမှာ တခါမှအတူမနေဖူးသော်လည်း စင်စစ့် ယောက်င်္ကျားပျိုတစ်ဦးဖြစ်သောကြောင့် ထိုအရာများကိုနားလည်ပါသည်

"ကျွန်မအဆင်သင့် အ့"

"ဘယ်မုဆိုးမှာသားကောင်ကိုဘယ်မလွတ်ပေးဘူး ကလေး"

သူမရဲ့ပွင့်ချပ်အပေါက်ငယ်လေးကို တရိပ်ရိပ်ထိုးသွင်းနေသောအရာမှာ သာမာန်ထပ်အနည်းငယ်လွန်ကဲနေသောကြောင့် အထဲ၀င်ဖို့ရာခက်ခဲသည် မမျှော်လင့်ဘဲဖြစ်သွားခဲ့ရသည်မို့ ပြင်ဆင်ထားသင့်သောအရာမျာလည်းရှိမနေသဖြင့် ဘုန်းမာန်ရှိန်စိတ်ကိုအလွန်ရှည်စွာ တနဲ့နဲ့သူမလေးထဲသို့  ဝင်ရောက်နေရသည်

"အာ....နာ...နာတယ် ပြ...ပြန်ထုတ်ပေး အား ...အ့"

"ကိုကိုလို့ခေါ် "

"ဘာလို့...ခေါ်ရမလဲ မ....ခေါ်နိုင်ဘူး"

ဒီလိုအခြေနေမှာတောင်ပြန်စွာနိုင်သည့်ကောင်မလေးကို ညစ်ကျယ်ကျယ်ပြုံးလိုက်ရင်း
သူ့ရဲ့အောက်ဘက်ကိုခပ်သွပ်သွပ်အလုပ်ပေးလိုက်လျှင်

"အ့ ....အာ..အ...ရပ်ပေးပါ မ ...မ..ခံနိုင်ဘူး ....ဘုန်းမာန်ရှိန်....ကျွန်မပြောနေတယ်...အ့"

"ခေါ်  ကိုကိုလို့ ညည်းပေး ကိုကိုလို့ညည်းပေးကလေးရာ  "

မခေါ်ပဲပေကပ်ကပ်လုပ်နေသေးသည့်သူမလေ့ကို အောက်ဘက်ကအားပါပါအလုပ်ပေးပြီး လည်တိုင်အောက်ရှိ ခပ်ငေါငေါထွက်နေသည့်ညှပ်ရိုးကိုကိုက်ချလာတော့

"အ့  ကို....ကိုကို... ဖြေ ....  ဖြေးဖြေး...မ ခံ ...နို..နိုင်ဘူး"

"ဟွန့် စောစောထဲကလိမ္မာသင့်တာတာ "

"အ့... အား ....  အင့် .... ကို ...ကို ....ပြန်ထုတ် ..... ပြန် .ထုတ်ပေး  အွန့်"

ပြန်ထုတ်ပေးဆိုသည့်အကြောင်းကိုထပ်လှဲလှဲပြောနေသည်မှာ အဆင်မပြေဖြစ်တာမို့ သူမနှုတ်ခမ်းကို ထပ်မံနမ်းရှိုက်လိုက်ပြန်သည်...
နှုတ်ခမ်းတင်မကပဲ လည်တိုင် ညှပ်ရော အမို့မောက်နှစ်ခုပါမကျန်နမ်းလိုက်ကိုက်လိုက် ဖြစ်ညှစ်လိုက် နှင့်အလုပ်ရှပ်နေသည် လွန်းလည်း သွေးသားဖြင့်တည်ဆောက်ထားတဲ့ လူသားမို့နာကျင်မူက သာယာမူသို့ပြောင်းလဲလာသည်

 မျက်ရည်များဖြင့်စီခြယ်သောWhere stories live. Discover now