Yetişkin okurlar için uygundur!
Bir Mahalle Hikâyesi...
Çok daha fazlası...
✨
"Bak bana," diye fısıldadı. Dudaklarının arasından çıkan sıcak nefesi benimkilere dokundu. "Bir kere bana eskisi gibi baksan..." yalvarır gibi çıkan sesinin tonuyla tüm ir...
Yeni bölüm sizlerle canlarım. Uzun bir bölüm oldu. Bileğimin acısına rağmen direnerek yazdım valla ve çok içime sindi. Umarım severek okursunuz. Yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen. Oy verdiysek başlayalım. ♥️ Keyifli okumalar.
(Bölüm yayın tarihi - 28 Mayıs 2022)
Sende gördüğümü görecekler diye ödüm kopuyor. - Özdemir Asaf
✨
Şarkı: Kurşuni Renkler – Sezen Aksu
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Yok artık, Mahi?"
Odamın kapısı öyle bir gürültüyle açıldı ki kapı, duvara çarpıp tekrar sekti ve sesiyle de benim ödümü patlattı. Yataktan aniden fırladım. Yatağın içinde oturur pozisyona gelip, etrafıma şaşkın gözlerle bakınmaya başladım.
Dağınık saçlarım yüzümün önüne düştü. "Ne oldu?" diye telaşla solurken, bir elimle de yüzümdeki saçları kenara itmeye çalıyordum. Diğer elimle hâlâ yataktan destek alarak oturmaya çalıştım. Birkaç saniye geçti ve sonunda aklımı alan manyağı seçmek ister gibi gözlerimi kısarak bakındım. Tabii ki benim aklı bir karış havada arkadaşım, Bahar'dı.
"Kızım," diye başlayacak oldum ama ağzım kocaman bir esnemeyle açıldı. Bahar sinirle bana bakarken onu görmezden gelip devam ettim. "Senin benim kalbime zorun mu var? Aklımı aldın Bahar!"
Kollarını göğsünde birleştirip öylece beni süzdü. Sonra başını iki yana sallayıp, az önce hışımla açtığı kapıya uzandı ve kapattı. Sanki hiç yerinden kıpırdamamış gibi aynı şekilde, kollarını birleştirip durdu ve tekrar bana aynı bakışı atmayı başardı.
"Senin derdin ne?" dedim en sonunda patlayarak.
"Sensin!"
"Bahar," diyecek oldum ama konuşmama izin vermedi.
"Neyin uykusu bu böyle, Mahi?" diye sorduğunda kaşlarımı çattım.
"Gece geç uyudum, ne olmuş yani? Saat daha sabahın," diyecek oldum ama devam etmedim. Saatin kaç olduğundan haberim yoktu. Yanımda duran komedinin üzerindeki telefonuma uzandım ve ekranın aydınlanması için minik tuşa dokundum.
Ekranda beliren saati görünce gözlerim fal taşı gibi açıldı. "Bu saat doğru mu?" diye sordum telaşla. Yataktan nasıl fırladım bilmiyorum. Ayaklarım birbirine dolandı ama son anda yere yapışmadan kendime gelebildim.
"Emine annem beni gebertecek!"
Darmadağınık olmuş saçlarımı ellerimle açıp düzgünce toplarken koşar adımlarla odamdan çıkarak banyoya ilerledim. Dişlerimi fırçalamam ve elimi yüzümü yıkamam o kadar hızlı oldu ki kaç saniye sürdü bilmiyorum. Yeniden odama döndüğümde Bahar hala odanın ortasında dikiliyordu.
