Yetişkin okurlar için uygundur!
Bir Mahalle Hikâyesi...
Çok daha fazlası...
✨
"Bak bana," diye fısıldadı. Dudaklarının arasından çıkan sıcak nefesi benimkilere dokundu. "Bir kere bana eskisi gibi baksan..." yalvarır gibi çıkan sesinin tonuyla tüm ir...
Selam canlarım nasılsınız? Yeni bölüm sizlerle... Bu bölümde kalabalık ekibimizin diğer üyelerine de ufak ufak alışacağız. Bahar ve Selim'den de bir sahnemiz var. 😌 Benim çok keyif aldığım bir bölüm oldu. Satır arası yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen. Oy verdiysek başlayalım, keyifli okumalar. ♥️
(Okuduğunuz tarihi buraya yazarsanız sevinirim.)
Değil mi ki kavuşmalarımız topal,
Ayrılıklarımız koşar adım.
- Cahit Zarifoğlu
✨
Şarkı: Ansızın – Nahide Babashlı
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bahar
Yerimde kıpırdanıp durmaktan nefret ediyordum ama o karşımdayken buna bir türlü engel olamıyordum. Kendimi bir şeylerle meşgul etmek istiyordum fakat bariz bir şekilde ondan kaçmak için yaptığım anlaşılır korkusuyla ne yapacağımı da bilemiyordum. Songül gittikten sonra Mahi, ben ve onun arasında anlık bir sessizlik oluştu.
Bulunduğum ortamın gerginliğini dağıtan taraf hep ben olurdum ama bu sefer değil... Bu sefer ben başkasından medet umar hâldeydim. Aramızdaki sessizliği bozmasını istediğim kişi Mahi'ydi. Rahatsızlığımı ve huzursuz heyecanımı anlaması için onu dürtmek geçiyordu içimden. Mahi de ne durumda olduğumun farkındaydı aslında, hissediyordum ama ilk konuşan kişi o olmadı.
Selim'in o kalın ama yüreğimi yerinden hoplatan sesini duyduğum anda nefesimi tuttum. Gözlerini üzerime dikerek konuştu.
"Biz bayramlaşmadık," dediği anda sertçe yutkundum. Elim ayağım birbirine dolandı. Bu kadarcık mesafede ve bu kadar sıradan bir soruda kendimi kaybetmem hiç normal değildi. Bakışlarımı Mahi'ye çevirsem eminim onunda benim kadar şaşkın olduğunu görürdüm.
Hemen toparlamaya çalışır gibi içimden kendimi uyardım. Dudaklarımdan otomatik şekilde alıştığım kelimeler istemesize çıktı. "Öyle mi Selim ab-" diyecek oldum ama daha cümlem bitmeden Mahi araya girdi. Aniden cümlemi yarıda kesmesine hiç bu kadar sevinmemiştim. Kendi saçmalığımdan yerin dibine girecektim.
Ama bu sevincim kısa sürdü. Çünkü Mahi'nin söylediği şeyi duyunca kendimi arkamda duran camdan aşağı atmamak için zor tuttum. Bu kız beni öldürecekti.
"Ay Ali Asaf'a abi demiyorum sana da demem ben artık," dediği anda, anında çenem aşağı düşer gibi açıldı ve sonra hemen arkasından sessizce kapandı. Selim de en az benim kadar şaşkındı. Bakışlarımız Mahi'nin söylediği şeyden sonra birbirine kenetlendi ama hemen gözlerimi onun ela gözlerinden kaçırdım.
Ama Mahi ardı arkası kesilmeden beni sırtımdan bıçaklamaya devam etti.
"Bahar da demez," dedi aniden. Sanki devlet sırrı vermiş gibi hızlı ve nefes nefese konuşması neredeyse kahkaha atmama sebep olacaktı ama ben panikten neredeyse olduğum yerde düşüp bayılacaktım.
