Yetişkin okurlar için uygundur!
Bir Mahalle Hikâyesi...
Çok daha fazlası...
✨
"Bak bana," diye fısıldadı. Dudaklarının arasından çıkan sıcak nefesi benimkilere dokundu. "Bir kere bana eskisi gibi baksan..." yalvarır gibi çıkan sesinin tonuyla tüm ir...
Yeni bölüm sizlerle... Oy vermeyi ve yorum yapmayı umutmayalım lütfen. 800 oy ve 1000 yorum yaparız bence yine. Satır arası yorumlarınızın hepsini okuyorum. Umarım bölümü seversiniz. Keyifli okumalar...
•
Aklımdan çıkmıyor... Aklım çıkıyor ama O çıkmıyor. - Oğuz Atay
✨
Şarkı: Mavi Gri - Bu Kız Benim Kaderim
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ali Asaf
Bazı anlar vardır size aydınlanma yaşatan. Kalp ağrısı eşliğinde, tüm bedeninize acı çektirecek kadar ağır bir farkındalık hissi yaşarsınız. Bir şarkı sözü, doğan ya da batan güneş, ya da sadece kısacık bir gülüş... Böyle anlarda ne hissedeceğini hiç düşünür mü acaba insanoğlu?
Ben hiç düşünmemiştim. Anlık şeyler benim zaaflarım olmadı hiçbir zaman. Bir şey başından beri ya vardır ya yoktur benim için. Sonradan olurlara pek inanan biri olmadım bu yaşıma kadar.
Şimdi, gökyüzünün karanlık sinsiliğini yok etmeye çalışan ay ışığının altında, arabamın içinde oturup karşımda duran evi izlerken, sorgulamak istediğim, sorgulamam gerektiğine inandığım birçok düşünceyle baş başa kalmıştım.
Aklımda dönen şeylerin ulaşacağı nokta çok hayırlı değildi ama dönüşü olmayan bu yola girmemek için uzun zamandır çabaladığımı da itiraf etmem gerekiyordu.
Bazı şeyleri bilmek, bazı şeyleri delicesine hissetmek beynimden bir kurşun yemişim hissi yaratıyordu üzerimde. Acı veriyordu ama yine de içten içe yeşillenen o filiz, içimde oluşan tereddütlü korku, bildiğim her şeyi unutmam için beni zorluyordu.
Radyoda çalan türkünün sözleri kulağıma dolduğunda, zihnimin ötesine saklanan düşüncelerden sıyrılıp şarkının sözlerini aklımın bir köşesine kazımak ister gibi elimi uzatıp, hafifçe sesini yükselttim.
İki elimi direksiyonun etrafına sarıp birleştirdim ve çenemi de kolumun üzerine yaslayıp, gözümü kırpmadan salon ışıklarının hâlâ yandığı evi izledim.
Kuru dalda gül olur mu? Sevmeyenden yâr olur mu?
Türkünün sözleri, sanki benim az önce Mahinev'e söylediklerimi hatırlatmak ister gibi diken olup tenime bata bata kulaklarıma doldu.
Çiçek gibi kızsın Mahinev, gelip benim gölgemde solmaya neden bu kadar meraklısın?
Acımasızlığın kitabını yazdın az önce şerefsiz, diye düşündüm.
Senin kalbin bir bana mı taştan?
Yerimde huzursuzca kıpırdanmama, tenime ateş değmiş gibi yanmama sebep olan bu soruya cevap verememek benim acizliğimdi. Beni haklı görmesini istemiyordum. Ondan anlayış da beklemiyordum ama hiç mi benim tarafımdan düşünmüyordu?
