Yetişkin okurlar için uygundur!
Bir Mahalle Hikâyesi...
Çok daha fazlası...
✨
"Bak bana," diye fısıldadı. Dudaklarının arasından çıkan sıcak nefesi benimkilere dokundu. "Bir kere bana eskisi gibi baksan..." yalvarır gibi çıkan sesinin tonuyla tüm ir...
Bölüm Şarkıları: Fikrimin İnce Gülü (Instrumental) Alev Alev / Feridun Düzağaç
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yeni bölüm sizlerle, oy vermeden başlamayalım canlarım lütfen. Yorumlarda buluşalım. 😌
✨
Ayşe
Merdivenleri inerken bir yaprak gibi titrediğimi onun da hissettiğini biliyordum. Avucunun içine alıp sımsıkı sardığı parmaklarım, onun sıcak ve büyük elinin içinde kaybolup gidiyordu. El ele tutuşan herkes böyle mi hissediyordu diye merak ediyordum içten içe.
Güven duygusu, onun avucunun sıcaklığından akıp, benim parmak uçlarıma dokunuyordu sanki. Katıksız, saf bir güven...
Titriyordum, evet. Ona güvenmediğimden ya da ondan korktuğumdan değildi bu.
Acaba o da benim, ondan korktuğumu düşünüyor mudur?
Avucunu sıkıp elimin üzerini okşaması beni rahatlamak ister gibiydi. Tüm bedenimi titreten bir korku vardı ama bu korkunun sebebi o değildi.
Geçmişimle ilgili anılara pek dalmayı sevmezdim ama şu an, elimi sımsıkı tutan bu adamın varlığıyla hissettiğim şeyleri daha önce hiç hissetmemiştim.
Tüm bu yaşadıklarım beni yıpratmıştı. Özellikle annemle olanlar ama annem hep böyleydi. Her seferinde, beni daha fazla şaşırtamaz dediğim an da karşıma daha yüksek tepkilerle çıkmıştı. Babam ölmeden önce daha iyiydi, belki de onun varlığı biraz kendini dizginlenmesine sebep olmuştu ama babamı kaybettikten sonra ise daha beter bir hâl aldığını inkâr edemezdim.
Küçükken pek arkadaşım olmazdı. Annem evde olmasına rağmen okula kendim hazırlanıp giderdim. Bazen okul kıyafetlerim üzerimdeyken, kendime ufacık ellerimle kahvaltı hazırlamak zorunda kalırdım ve üzerime dökerdim. Bu yüzden benimle dalga geçtikleri zamanlar hâlâ zihnimin bir yerinde dururdu. Sorumsuzluğun tanıtımı benim annemdi.
Yaşadığım evde kendimi hiç güvende hissettim mi hatırlamıyorum. Fiziksel olarak gördüğüm bir zarar yoktu ama zihnim ve kalbim için aynı şeyi söylemezdim.
Şimdi elimi, kalbimi ve tüm benliğimi avucumun içine bıraktığım bu adam, kendimi güvende hissettiriyordu. Ve benim korkum, titreme sebebim onunla değil, benimle alakalaydı.
Kendime bu derece güvensiz olduğumu itiraf etmekten nefret ediyordum ama korkum bir bayrak gibi ellerimin ucunda sallanıyordu ve Kaan'ın da bunu hissettiğini biliyordum.
Elimi bırakmadan, diğer elini cebine attı ve anahtarlığı olmayan tek bir anahtarı çıkarıp, ufak bir çıt sesiyle kapıyı açtı. İçeri girdiğimizde hemen elini uzatıp ışığı açtı ve küçük girişin aydınlanmasına sebep oldu. Arkamızdan kapıyı kapattı ve aynı anda birbirimize bakarak yüz yüze geldik.
