Ocean of Lies

Reaching The Shore

Ever since I met Gabriel, I started to focus myself on single thing in order for me to give all the time and attention that he needed because he always does it when he was still with me.

Our journey of sailing was never easy. We fought with the waves, we surrender, we stood up and still got the back of each other.

When I said that I loved him wholeheartedly, I meant it. Handa akong ibigay sa kanya ang lahat. Handa akong isuko ang puting bandera para lang mapanatili pa rin siya sa tabi ko.

Noong mga panahong pinangako namin sa isa't isa na dapat kami pa rin kahit limang taon na ang lumipas, tinupad namin. Sabay pa rin naming nakuha yung mga trabaho na siyang pinlano naming pasukin noon para mabalanse namin ang mga oras namin na hindi makakasagabal sa relasyon namin.

I am happy when I am with him. Dahil sa kanya, natuto akong mahal na hindi nanghihingi ng kapalit. Dahil sa kanya, natuto akong masaktan, na huwag iwasan yung sakit na maaari kong maramdaman, dahil noon, wala akong ibang ginawa kundi ang ilayo ang sarili ko sa mga bagay na nakasasakit sa akin lalo na dahil ayokong mag-overthink ng problema pagdating sa pamilya ko. At habang nasasaktan ako, nandiyan siya. Noong unti-unti na akong nakakalaya sa sakit na 'yon, nandoon siya... he was there when I needed to survive and I was there when he messed up.

Walang perpekto sa mundong ito kaya alam kong hindi kami perpekto ni Gabriel noong nasaktan kaming dalawa at sinaktan namin ang isa't isa.

Noong sinabi ng mga kaibigan ko na napakababaw pa ng relasyon namin para sa limang taong pagsasama, hindi ako natinag. Dahil alam ko, kami ang nakaranas at hindi sila... pero as the time goes by, narealize kong madali pa rin pala kaming matibag kasi nagawa naming saktan ang isa't isa na hindi lumilingon sa mga alaala ng naging kahapon naming dalawa.

And now, everything has to put into an end.

Tumingala ako nang bumukas ang dalawang pintuan ng simbahan. Kitang-kita ko ang mga matang nakatuon sa akin habang naglalakad ako palapit sa altar, palapit sa taong minsan ko nang pinangarap na makasama habang buhay.

Malaki ang ngiti sa akin ni Gabriel habang papalapit ako sa kanya. Sa mga oras na iyon, wala akong ibang pinakinggan kundi ang malakas na tibok ng puso ko.

At nang makarating ako sa kanya, tumigil ako upang yakapin siya.

"Thank you for everything, Gabriel," bulong ko sa kanya.

"Ako ang nagsasabi dapat niyan, Krystal. Maraming-maraming salamat kasi dahil sayo, natuto akong magmahal ng tama at pinili ko ang tamang pagkakataon para sa lahat ng ito."

Tinapik ko lang siya sa balikat at pumunta na sa left side ng altar. At saka namin narinig ang pagdating ng totoong bride.

Muling bumukas ang dalawang pintuan ng simbahan at doon iniluwa ang babaeng makakasama niya habang buhay.

Nagsimulang tumugtog ang Beautiful In White by Westlife.

Nilingon ko si Gabriel na nakahanda na ang ngiti para sa kanyang pinakamamahal. Hindi ko maiwasang mag-compare dahil ang kakaibang kislap ng mga mata niya habang pinapanood ang babaeng pakakasalan niyang papalapit sa kanya ay hindi ko kailanman nakita sa kanya noong ako pa ang tinitingnan niya ng ganyan.

Napangiti na lang ako nang bumaling sa akin si Rachel, ang babaeng kanyang pakakasalan. Gusto ko na lang matawa habang inaalala ang naging usapan namin ni Dallie noong nasa Hawaii pa ako.

"Kailan mo ba balak bumalik dito? Sabi mo, saglit ka lang?"

Umirap ako habang nakikipag-face time kay Dallie. Dalawang taon pa lang ang lumilipas simula noong umalis ako ng Pilipinas. At ngayon pa lang unti-unting nagbu-bloom ang company na itinayo namin nina Joie.