လွန်းလည်းနေကောင်းလို့ကျောင်းပြန်တက်နေပြီ။ လွန်းအမျိုးသမီးလေးကတော့ လွန်းအပေါ်ချွဲဆဲ နွဲ့ဆဲဆိုးဆဲ စိတ်ကောက်ဆဲ....
အမှန်က ကိုယ်က အငယ်ဆိုပေမဲ့ သူ့ကိုမချွဲဘူးသလောက်များတယ် ။သူကကြည့်ချွဲတာဆိုတာ ချစ်စရာမောင့်ကလေးငယ်ပါ။
လွန်းလည်းကျောင်းမှာ ထမင်းစားနားတုန်းခဏ ကုက္ကိုပင်ကြီးမှာရှိတဲ့အုတ်ခုံလေးပေါ်မှာတစ်ယောက်တည်းထိုင်နေတုန်း တီချယ်ရောက်လာပြီး လွန်းကိုစနေလေရဲ့....
"မောင် ထမင်းစားချင်ပြီလား ဒါမှမဟုတ် နန်းကိုစားမလား...."
"ဟမ်...အဲ့တာဘယ်လိုစကားလဲ.... "
"သိဘူးလေ မောင်တို့နွေဦးလွင်တို့တွေပြောနေကြတာလေ ဘာစားမလဲ ငါ့ကိုစားမလားဆိုပြီးပြောနေကြတာလေ..."
"ဟောဗျာ... အဓိပ္ပာယ်မသိဘဲနဲ့မောင့်အမျိုးသမီးကတော့... "
"မသိသေးဘူးဆိုရင်လည်းသိအောင်လုပ်ပေးလေ ..."
''တကယ်သိချင်တာလား..."
"မောင်ပြောပြမယ်ဆိုရင်သိချင်တာပေါ့လို့...."
"ဒီနားလေးကိုနည်းနည်းတိုးပြောပြမယ်..."
"မွ...လွမ်းနေခဲ့တာဒီပါးပြင်လေးကို..."
"ဟာမောင်ကကွာ ဘာမှန်းလည်းမသိဘူး တို့ကအကောင်းမှတ်လို့ကို..."
"အကောင်းဘဲလေ မဟုတ်ဘူးလား..."
"ကောင်းတာတော့ကောင်းတယ်...အာ.. မောင်ကွာ မကောင်းဘူး...ဟွန့်....တို့သွားပြီ''
အပျိုကြီးရှက်ရမ်း ရမ်းပြီးသွားပါပြီ။ပါးလေးတွေကရဲနေတာဘဲ နားဖျားလေးတွေကအစရဲတက်နေတာဘဲ တီချယ်ရယ် မောင့်ရဲ့ချစ်မဝလေးရယ်....
လွန်းတို့ကျောင်းတက်လိုက် စာမေးပွဲတွေဖြေလိုက် စာတွေကျက်လိုက် အမျိုးသမီးလေးကိုစလိုက်နောက်လိုက်နဲ့ သူမကလည်းစိတ်ဆိုးလိုက်စိတ်ကောက်လိုက် ငေါက်လိုက်ကြိမ်းလိုက်နဲ့ တစ်နှစ်တာကုန်ဆုံးခဲ့ပြီး ကျောင်းသားဘဝ အဖြူအစိမ်းလေးဝတ်ရပြီးကျောင်းတက်ရတဲ့ဘဝလေးကိုနှုတ်ဆက်လို့ တက္ကသိုလ်ဆိုတဲ့ ကိုယ်နဲ့သက်ဆိုင်ရာ နောက်ကျောင်းဝန်းတစ်ခုဆီသို့ခြေဆန့်ခဲ့ရပြီလေ.... သူမကိုတော့လွမ်းမိပါရဲ့.... မောင့်အမျိုးသမီးရယ်ဆိုပြီးအပြေးသွားဖက်လို့မရတော့တဲ့အခြေအနေ သိပ်စိတ်ပျက်စရာကောင်းသည်။သူမ မရှိတဲ့အရပ်က အရာရာခြောက်ကပ်ဖွယ်ကောင်းလွန်းတယ်။
မောင်ရယ်ဆိုပြီး ချွဲသံလေးတွေကိုလည်းလွမ်း... လွန်း စနောက်လိုက်ရင် တခစ်ခစ်နဲ့ စိတ်လိုလက်ရရယ်သံလေးတွေကိုလည်းလွမ်းမိပါရဲ့.... မသိမသာ နှုခမ်းလေးဆူပြီး စိတ်ဆိုးတတ်တဲ့ အမူအရာလေးတွေကိုလည်း လွမ်းနေတော့မှာအသေအချာပါဘဲ.... ထိုအမျိုးသမီး ညို့ကွင်းက လွန်း တစ်ယောက်အပေါ်မှာဘဲ ညို့လွန်းပါတယ်။
YOU ARE READING
တီချယ်သည်သာ မြတ်နိုးရာ
Teen Fictionတီချယ်သင်တဲ့ ပုစ္ဆာတွေကနားလည်ရလွယ်ပေမဲ့... တီချယ်ကတော့နားလည်ရသိပ်ခက်တဲ့အမျိုးသမီးတစ်ယောက် မောင်တော့လေ နားလည်ရသိပ်ခက်တဲ့တီချယ်ကိုချစ်ခဲ့မိပြီထင်ပါရဲ့.....💔
