Vagary Demeanor (T.R.A.V.E.L SERIES #4)

Chapter 26

---

That same day, I received a message from Dirv sa instagram. Hindi ko alam kung bubuksan ko ba iyon pero dahil nabasa ko naman na sa notification ang sasabihin niya ay hindi ko na binuksan.

Mag iisip isip muna ako.

He asked me if I'm already in the Philippines.

If I want to avoid him successfully, I have to ignore him.

Kaya hindi ko siya sinagot.

I turned off all my status on my social medias. Para hindi niya makitang online ako.

He's my friend pa man din sa facebook.

He sent another message that night, na bukas daw sila uuwi. And if he can see me daw. And if maybe we can celebrate here.

Napapikit ako ng mariin at pinigilan ng sobra ang sarili na replyan si Dirv.

Ang hirap!

If I'm out of my mind, baka bigla ko nalang pindutin ang messages niya!

Maybe I can reply naman pero iyong agad agad? Hindi. Siguro after ilang oras ang reply ko.

Naiiyak ako sa ginagawa ko. Hindi ako makatulog at tulala lang sa ceiling ng kwarto ko. Ang hirap hirap, ngayon palang ay sobra na akong nasasaktan dahil sa ginagawa ko kay Dirv.

I can't imagine his pain, I don't want to dahil baka hindi nga talaga ako makatulog.

Napailing ako sa sarili.

I'm so bad, I'm so evil.

Bakit ko ito ginawa? The moment he confessed, I should've avoided him! Noon palang dapat!

You're so selfish, Shia. You're so bad!

Hindi sana kayo ngayon nahihirapan! Hindi mo sana siya nasasaktan ng ganito dahil wala kang pinakitang rason sa kanya para umasa!

Pero hindi ko rin naman tuluyang masisi ang sarili ko dahil I wanted to feel that kind of love too. Pag ipinakasal na ako, hindi ko alam kung makakaramdam pa ako ng ganon.

My parents were married when  my mother was still 18! And until now, they don't look in love.

Hindi ko makita sa mata ni Daddy ang nakikita ko sa mata ni Dirv tuwing natingin siya sakin.

And I want something like that. Iyong mahal ako! Iyong gusto talaga akong makasama sa buhay hindi... Hindi iyong mapipilitan lang.

Para sa kumpanya, para sa connections.

I want to complain so bad, I want to be with Dirv, but I'm still so young. And the moment I turn of legal age, sa ibang paraan naman mawawala ang kalayaan ko.

This is so frustrating.

Hindi ko maiwasang maiyak ng sobra dahil sa nangyayari. I don't want to do this but I have to.

It has always been what's happening and what I'm doing.

Dahil sa laging pagsunod sa magulang ko, it's always doing things not because I want to, but because I have to.

Napapikit ako ng mariin at pinunasan ang luha na panay tulo sa mata. Matagal akong umiyak sa unan ko, nang kumalma ay inabot ko ang phone ko.

It's already 2 am.

3 am sa south korea.

Can I reply now? Pwede na ba? Tutal tulog naman siya.

When I opened his message, tears again fell on my face. I'm so sorry, Dirv.