BABA OLMAK +18 (DÜZENLENİYOR)

Bölüm 5: Benim yüzümden

Talya'nın ağzından okuyacaksınız.. İyi okumalar.

***

Bir ambulansı bile beklemeye vaktimiz yoktu. Zaten benim şuan hiçbir uzvum çalışmıyordu. Deyim yerindeyse olduğum yere çivilenmiştim. Üstelik karşımda tepki vermem gereken tonla olay vardı.

Ayaklarımın dibinde üç yerden kurşunla vurulmuş bir şekilde cansız yatan Bartu. Ve onun başını dizlerine alıp, bir diğer polisin araba getirmesini ağlaya ağlaya bekleyen Fatih.

Benim yüzümden dedim içimden defalarca. Benim yüzümden..

Ardından içimdeki ses dışarı vurmuş olmalı ki, gözleri yaşlı annem, beni emniyetin içine doğru çekti.

Yüzümü elleri arasına alıp bir tepki vermemi bekliyordu ama konuşamıyordum. Dudaklarımdan dökülen sadece şu iki kelime vardı, "Benim yüzümden."

Keskin bir fren sesi duymamla irkilmem bir olmuştu. Kapıyı bulan gözlerimin gördüğü sahne, iki kişinin Bartu'yu tutup arabanın arka koltuğuna bindirmesiydi. Yan tarafa Fatih geçti ve araba kapanan kapılarla beraber hızla yol aldı.

Ağlıyamıyordum. Annemin sesi kulaklarıma uğultu şeklinde geliyordu.

"Kızım?"

"Evladım."

"Talya bana cevap ver."

"Konuş Talya. Nolur kızım."

Arta kalan tek şey bendeki sessizlikti.  Saniyeler önce yaşadığım her şey tek tek kafama dank etmeye başlayınca bendeki çakralar çalışmaya başlamıştı.

"Vuruldu." dedim anneme istemsiz akan gözyaşlarım arasında. "Benim yüzümden vuruldu."

Annem hayır anlamında kafasını sallayarak beni ne kadar suçlu olmadığıma inandırmaya çalışsada bendeki kabulleniş tamamen kesinleşmişti.

"Benim yüzümden." dedim tekrardan. Susturamadım kendimi.

Bir daha, bir daha, bir daha ve defalarca.

En son hatırımda kalan şey kapanan gözlerim ve çığlık atarak yardım isteyen annemdi.

Artık nasıl bayıldıysam gözümü açtığım da basit bir hastane odasındaydım. Gözlerim etrafı tararken annem ile göz göze geldik ve gülümseyerek yanıma geldi. "Güzel kızım. Uyandın sonunda annem." dedi.

Ben hâlâ ne oldu bakışları atarken elim hızla karnım gitti. "Bebeğim." dedim korkarak.

Annem yumuşak bir dokunuşla karnımı okşadı ve gülümsedi. "Korkma yavrum, torunum da sen de çok iyisiniz. Bayıldın evladım emniyette. Korkudan mı sinirden mi nedir bir çeşit kriz dediler benim aklım ermedi o kelimelere." dedi.

Elimle karnımı okşarken annemin ağzından çıkan 'emniyet' kelimesiyle gözlerim kocaman açılmıştı.

"Bartu." dedim anneme bakarak. "Bartu vuruldu."

Kalkmak için hamle yapacaktım ki annem.. omzundan tuttu. "Ben Fatih Bey oğlumdan haber aldım annem. Onlarda bu hastanedeler. Bartu Bey oğlum hâlâ ameliyattaymış." dedi sakince. Sesinde üzüntü vardı.

"Ne kadar." dedim susuzluktan kurumuş boğazımla yutkunarak. "Ne kadar oldu?"

"İki saat." dedi. Kalbim hızlı hızlı atmaya başlamıştı.

Elimde olmadan dolan gözlerimden birkaç damla yaş düştü yastığa. Annem saçlarımı okşayıp alnımdan öptü. "Ağlama yavrum. Ağlama talihsiz kuzum." dedi.