BABA OLMAK +18 (DÜZENLENİYOR)

Bölüm 75: Beraat

Merrhabaalarrrrr
Faruğun ağzından okuyacaksınız.
Geri dönüş yapıyorum, beraat olduğu güne.
Keyifli okumalar.
Oy vermeyi ve isterseniz de yorum yapmayı unutmayın lütfennnn canlarimmmm benimm

***

YILLAR SONRA

FARUK MARAN

Bu küçücük yerde onca kişiyle geçen sekiz sene.. Dile kolay derler değil mi? Krizlerle geçirdiğim sayısız geceler ve kimsemin kalmadığına, annemden başka, kavradığım zamanlar..

Aslında, olaya nereden bakarsanız bakın, sorulan tüm soruların cevapları bana çıkar.

Faruk sevmişti dersiniz, Faruk sevmemişti. Faruk içmişti, Faruk dövmüştü ve Faruk şiddet uygulamıştı.

Kimse de demez ki Faruk yaşamıştı.

Bir diziden kalmış aklımda, şöyle bir cümle geçiriyordu, "Bir çocuğa nefes veren annesi, hayat veren babasıdır. Eğer babası yoksa bir çocuğun, o çocuk yaşamaz. Sadece nefes alır."

Ve ben yıllarca sadece nefes aldım. Ve ben kendi kanından olan çocuğu nefes almaya mahkum ettim. Ama üvey babası olmasaydı..

Şurada geçirdiğim sekiz senede babamın aklımdan çıktığı bir gün dahi olmadı. Her gece bana attığı dayakları, ettiği hakaretleri, beni itip kakmalarını gördüm rüyamda.

Üstüne, korkmadım düşündüm. Hayatımda ilk defa babamdan ve onun sevgisizliğinden kaçmadım. Kaçamadım. Çünkü burası dışarısı gibi değil. Burada düşündükleriniz veya düşünmek için ertelediğiniz her şey omuzlarınıza biniyor.

Benim de omuzlarıma bindi ve ben kaçamadım.

Düşündüm, acaba ben mi sevemedim babamı? Ya da ona alelacele mi geldim de sevmedi beni? Veya sevemedi?

Hiçbir yanıt bulamadım şahsen.

Eskiden annem anlatırdı. Bana hamile kaldığı dönem, çok genç olduğu için korkmuş. Evliliği daha kavrayamamışken ben düşmüşüm rahmine. Babam ona hamileliğini öğrendiği zaman şey demiş, "Kız ya da erkek, benim canımdan olacak ya, kanımızdan olacak ya, her zaman severim ben onu."

Ama beni hiçbir zaman sevmedin baba?

Bana ilk bisikletimi sen almadın ya da ilk adımlarımı ben sana atmadım. İlk kelimem anne oldu benim baba olmadı.

Büyüdüm okula gittim. Bir kere bile aferin demedin baba. Başımı okşamadın.

Ben her gece sizin kavgalarınız ile yumdum gözlerimi. Ben büyüdükçe kavgalar da büyüdü. Baş edemedim.

Büyüdüm, büyüdüm, büyüdüm.

Senin anneme yaşattığın her şeyi, ben asla bir kadına yaşatmayacaktım. Yapamadım. Sana benzedim baba.

İlk kelimemin anne olmasına, ilk adımlarımın anneme doğru olmasına, ilk bisikletimi annemin almasına rağmen ben sana benzedim.