BABA OLMAK +18 (DÜZENLENİYOR)

Bölüm 63: Canım Ailem

evet bölüm ismi büyük bir spoi hahshsdhsjdjd

neyyseee selamlar

valla yazacak çok bir şey kalmadı şimdilik elis büyüsün biraz zaman atlaması yapacağım bir hafta kadar diğer bölümlerde bir ay bir ay atlama yaparım artık çember daralıyor çünkü Talya'nın Bartu'dan bir evladı olsun istiyorum 👉🏻👈🏻

her neyyseee güzel ve duygusal bir bölüm oldu Keyifli okumalar diliyorummm

Oy vermeyi ve isterseniz de yorum yapmayı unutmayın lütfennnn

Sizi seviyorummmm

uzun bir zaman sonra bartu'nun anlatımıyla okuyacaksınız <3

***

Bir Hafta Sonra

Akşam yemeğinden sonra çayımı almış, arka bahçede oturuyordum. Kafamı meşgul eden ve içime dert olan bir konu vardı; Ateş.

Onu tanıdığım günden bu yana, ne denli masum ve yaralı bir çocuk olduğunu görmüştüm. Daha dokuz yaşındaydı ve mücadele etmesi gereken bir kimsesizliğe sahipti. Yurdun çökmesiyle onun hastanede geçirdiği günleri dün gibi hatırlıyorum. Kimsesi yoktu ve odada sadece ben vardım. Ben polis memuru olarak onun yanında durmuştum. Hayata daha atılamayan bir çocuk için bu kimsesizlik çok ağırdı.

Ben de kimsesizdim. Annem, babam ya da tutanabileceğim bir akrabam yoktu. Ben de yetimhane de büyüdüm. Ama aynı şeyleri yaşayan birisini, bir çocuğu dışarıdan görmek beni fazlasıyla üzüyordu.

Ama asıl problem bu değildi.

Gerek ona abiliğimle gerekte onunla geçirdiğim vakitlerde, ister istemez ona ümit vermiştim.

En son kollarımda beni bırakma abi diye ağlamasını unutamıyorum bile. O çok küçük, yaralı ve sevgiye aç bir çocuk. Ona sevgi vermekten başka bir şey istemiyorum.

İki gün önce Fatih ile yetimhaneye gittiğimiz zaman, büyük bir sevinçle odaya girmesi aklımdan çıkmıyor.

"Beni almaya mı geldin abi!?" diye sorması boğazıma düğüm olup oturmuştu. Nasıl hayır diyemedim orasını siz tahmin edin. Gözlerime ümitle bakan bir çocuğa nasıl kuru bir hayır diyebilirdim ki? Belki bir gün deyip geçiştirdim. Evet. Kelimenin tam anlamıyla geçiştirdim.

Ben artık tek yaşamıyordum ve bir ailem vardı. Güzeller güzeli bir karım ve pamuklara sarıp sarmalamak istediğim bir de kızım vardı. Benim verebileceğim her karar onlara etki edeceği gibi, doğru hareket etmem gerekiyordu.

Ateş'i evlatlık almak çok istiyordum. Ama bu tek başıma karar verebileceğim bir şey değildi. Talya ile iki gündür paylaşmak istediğim bu konu, gittikçe büyümüş ve içime dert olmuştu. Çünkü o yetimhane de bir çocuk benden haber bekliyordu. Düzenli olarak yanına gitsemde ev sıcaklığını vermiyordu.

Masanın üzerinde duran soğumuş bardağıma uzandım ve içtiğim soğuk yudum ile yüzümü buruşturdum.

"Düşünmekten buz ettin çayını.." dedi naif bir ses. Başımı sesin geldiği yere çevirdiğimde ise, çardağın demirin yaslanmış şekilde beni izleyen karımı gördüm. Gülümsedim ve bir kolumu açtım. "Gelsene.."