BABA OLMAK +18 (DÜZENLENİYOR)

Bölüm 64: Nakarat

Evet tamamen Fatih👀 ile olan
bir bölüme hoş mu hoş geldiniizzz

nabersinizzzz

Güzel bir bölüm oldu
o yüzden sizi hemen bölüme almak istiyorum

Keyifli okumalarrrr

Oy vermeyi ve isterseniz de yorum yapmayı unutmayın lütfennnn canlarimmmm

Fatih'ten okuyacaksınız <33

***

Hava sahil tarafına gelince daha bir hırçın oluyordu. Herkesin derdine dillenen dalgalar bir bir kıyıya vuruyordu.

Sabah saatleri olması sebebiyle sahil çok sessizdi. Sadece ben, deniz ve martılar vardı. E bir de seyyar amcadan aldığım çayım..

Bugün emniyete geç gideceğim için sahil kenarına gelmek istemiştim. Hoş.. Artık vakit geçirmek isteyeceğim birisi yoktu hayatımda. Yine yeni yeniden tek tabanca Fatih olduk ya kardeşim..

Elimde duran çaydan yeniden bir yudum aldım ve uçsuz bucaksız denize bakmaya başladım.

Nerede hata yaptık be abi?
Neydi hatamız?
Ne yaptık da böyle oldu?

Öğrenmek istediğim ve cevap beklediğim o kadar soru vardı ki.. Bana kalan tek şey susmak oluyordu. Bıraksalar saatlerce bağırır çağırırım ama, zararı yine bana olur. Ben bir şekilde anlamak değil, anlaşılan olmak istiyorum. Ne nasiptir ki, anlayan henüz çıkmadı..

Gözlerimi kapatıp anın büyüsüne dalacağım zaman telefonum çaldı. Fatih hiç dalmasın bir yerlere.

Tahsin Ustam arıyordu. Açtım.

"Efendim Usta."

"Selamün aleyküm oğlum nasılsın?"

"Aleyküm selam ustam, iyiyim sen nasılsın iyisin inşallah."

"İyiyim oğlum, iyiyim çok şükür. Bir şey diyecektim sana."

"Buyur ustam."

"Bu akşam mekana gelsene. Bir gittin pir gittin. İyi oldun diye sevindim ama ben buralarda yalnızım. Gel de bu akşam bir içelim beraber."

Gülümsedim ve çayımdan aldığım yudumu yuttum. Boğazımdan aşağı akıp giden çay beni mutlu ediyordu.

"Gelirim ustam. Bir şarkı patlarım sana.. İstediğin gelmem olsun.."

"Hay aslanım benim.." dedi keyifle.

"O zaman gelirim dokuz gibi, uyar mı?"

"Uyar oğlum uyar."

"Tamamdır Ustam. Bartu'ya demiyoruz artık onun başı bağlı."

Usta yaşlılığını andıran bir sesle güldü. "Eeee, baba olmak kolay değil.." Sesinde gurur vardı. Doğaldır. Çünkü bizi birazda olsa usta adam etmişti.

Gülümsedim ve biraz daha konuştuktan sonra telefonu kapattık.

Saat sekize geliyordu.

Oturduğum yerden kalktım ve karton bardağı çöpe attım. Ardından cebimden anahtarımı çıkarttım ve arabama doğru yürüdüm. Akşam ustaya gideceksem şimdiden emniyete gidip işlerimi halletmem gerekirdi.

Elimdeki anahtarın düğmelerine bakarken bir anlık dalgınlık ile bir kadınla çarpıştım. Kadın sanki çarpmayı umursamıyor gibi, "Pardonnn!" dedi ve hızla yürümeye devam etti. Ben de omuz silktim ve arabaya binip emniyete doğru yol aldım.