BABA OLMAK +18 (DÜZENLENİYOR)

Bölüm 39: Sonu Yok

Herkese merhaba sevgili okurlarım! 🤍 Yeniden ben geldim.. Nasılsınız? Umarım iyisinizdir. 🙃

Dün ki bölüme gelen yorumlar ile karar verdim ki Faruğun çocukluğuna gitmiyoruz.. Siz nasıl isterseniz öyle olsun.. Isteseysiniz yazacaktım ama istemediniz benim de içimden yazmak gelmedi. 😶

Bekledim bekledim sınır dolmadı.. Her gün bölüm atma rutinimi bozmamak adına güzel bir bölümle geldim şimdi.. Umarım hoşunuza gider. Kenan Ali ve Suzan'ı okuyacaksınız.🥳

Fikirlerinizi belirtmeyi unutmayın lütfen. Her yorumunuz benim için önemli. 🥺💘

Oy vermeyi ve isterseniz de yorum yapmayı unutmayın..🍒

Başlamadan benim güzel çiftime bir bakın derim.. 🤭🌼

Keyifli okumalar efendim! 😍

***

Geçirdiği gergin bir sorgudan sonra elinde dosya ile odadan çıktı. Alnındaki teri gömleğinin koluna sildikten sonra odasına doğru yürümeye başladı.

Dakikalar önce bir babanın, kızını nasıl öldürdüğünü dinlemişti. Adamın pişkinliğine tezat olan pişmanlığı ile ağzını bıçak açmaz olmuştu. Uzun diller döken Kenan Ali, sonunda onu konuşturmayı başarmıştı.

Odasına girecekken masasında olan Suzan'ı gördü ve başıyla selam verdi. Suzan'da aynı şekilde selam verip gülümsedi.

Odasına giren Kenan Ali, işlerini tam olarak bitirmiş olmanın verdiği mutluluk ile koltuğuna oturdu ve geri yaslandı. Masasında adının yazılı olduğu rozeti görünce gülümsedi. Senelerdir bunun hayalini kuruyordu ve başarmıştı. Şimdi ise severek işini yapıyordu. Derken kapı çaldı.

"Gir."

Suzan içeri girdi ve başıyla selam verdi.

"Gel Suzan." dedi Kenan Ali. Suzan içeri girdi ve kapıyı kapattı. "Nasılsın diye sormak için geldim." dedi hemen. "İşe geldiğine göre iyisin.." Hemen konuya girmesi Kenan Ali'yi şaşırtmıştı. Eski utangaç halleri yoktu artık. Artık dediğim de bir haftadır işte. Hastanedeki diyaloglarından beri..

"İyiyim." dedi Kenan Ali gülümserken. "Sen nasılsın?Ağlamıyorsun inşallah artık."

Suzan burukça gülümsedi ve siyah deri işlemeli koltuklardan birine oturdu. "Ben de iyiyim. Ve evet, ağlamıyorum."

"Buna sevindim." dedi Kenan Ali ve direklerini masaya koyup öne eğildi. Suzan elleriyle oynamaya başlamıştı.

"Annen de iyidir umarım.."

"İyi.. iyi.. Ben biraz üşütünce kalkıp İstanbullara gelecekti.."

Suzan gülümsedi ve Kenan Ali'ye baktı. "Anneler öyledir.. Evlatları için her şeyi yaparlar.."

Kenan Ali kafasını onaylar şekilde salladı. Aralarında oluşan kısa süreli sessizlikten sonra, Kenan Ali elleriyle oynamaya devam eden Suzan'a baktı.

"Başka söylemek istediğin bir şey mi var?"

Kenan Ali onun hareketlerinden bir şeyler olduğunu hissetmişti. Bir şey söylemek istediği aşikardı.

"Aslında evet."

"Seni dinliyorum." dedi Kenan Ali ve gülümsedi. Suzan bu gülümsemeden güç aldı ve belki sonunun güzel biteceği belki de sonunun kendisine pahalıya patlayacağı bir hamle yaptı. "Bu akşam beraber yemek yiyelim mi?"