Ellerimi Tutarsan

1

Bugün pazartesi.
saat 06:12.

Yatakta doğruldum ve parkeleri izlemeye başladım. Bugün kafeye gidecektim geç kalmak istemiyordum ama yataktan kalkmakta istemiyordum hava soğuktu.

~

"Günaydın Talya.Erkencisin." yanıma gülerek gelen oğuz'u başımla onaylayıp "Sanada günaydın. " diyerek yanından geçtim arka odada üstümü değiştirip acele içinde masaları temizlemeye başladım.

Bugün kafe yoğun olurdu, haftanın ilk günüydü çünkü.

Masaları sildikten sonra kasaya geçtim ve gelen müşterilerle ilgilendim, kafe oldukça büyük ve samimi bir yerdi.

Renkli duvarları oldukça ilgi gördüğü için çoğu kişinin ilk tercihi burası oluyordu, özellikle liseye giden arkadaş grupları buraya sıkça geliyorlardı.

"Bugün fazla yoğun, çok yoruldum ya."

yanıma gelen oğuz'a gülümsedim herşeye sitem eden biriydi ama çalışması gerektiği için işi bırakamıyordu, bazenleri kafede akşamları bile çalıştığı oluyordu ailesine bakmak için.

Babası çalıştığı paralarıyla içki kumar peşinde olduğu için oğuz tek maaşıyla hem okuyor hem de kardeşiyle annesine bakmaya çalışıyordu.

"Biraz dinlen hadi çok yoruldun." omuz silkti.

" yarın kirayı ödemem gerekiyor Talya, o yüzden biraz daha çalışmam gerekiyor dayanırım bir iki saat"
Onu başımla onaylayarak kasayı eceye bıraktım ve arka odaya üstümü değiştirmeye geçtim.

İşten ayrıldıktan sonra alışveriş yapsam iyi olucaktı çünkü evde yiyecek birşey kalmamıştı.

"Ben çıkıyorum Oğuz." kapıdan çıktım "Dikkatli git" diyen Oğuz'a elimi sallayarak kafeden uzaklaştım.

Hava biraz yağmurluydu ya da sulu kar yağıyordu bu havada eve yürümek istemezdim ama akbilimde para yoktu ve evime giden bir minibüs burdan geçmiyordu.

Yavaş yavaş yürürken aklıma evdeki eksikleri not etmeye çalışıyordum. Çisenin yemi de bitmişti market dönüşü ona yem almayı da aklıma not ettim ve yürüyüşümü biraz hızlandırdım inşallah hasta olmazdım çünkü hasta olduğumda kendime hiç iyi bakamıyordum.

Evimin olduğu sokağa girdiğimde hızımı yavaşlatarak ilerdeki markete girdim ve eksiklerimi hızlı hızlı almaya başladım, elimdeki sepet daha beş dakika olmadan dolmuştu bile zar zor hareket edebiliyordum son olarak ped almak için arka raflara geçtim genelde burda oluyordu.

ilerde en altta bir tane görmüştüm ama baya arkalardaydı ve benim oraya girmem gerekiyordu elimdeki sepeti bıraktım aşağı eğilerek boşluktan içeri kafam ve kolumu uzattım tam elim değmişti ki üstüme düşen bişeyle acı içinde bağırdım ÜSTÜME İNSAN DÜŞMÜŞTÜ.

"Ahh Allah belamı verdi sanırım artık." biraz daha acı içinde kıvranıp " biraz daha üstümde kalmaya devam edersen benim belamı vermiş olacak senin değil." diyerek olduğum yerden çıkmaya çalıştım.

"Aşk olsun o nasıl laf dünyanın en mükemmel insanı başına kondu, yat kalk dua et kız. "

"Kalk artık ölüyorum ya" en sonunda üstümden kalkmış ve kalkmaya yardım etmişti. Karşımda 190 boylarında kumral kahverengi gözlü bi erkek pardon çocuk duruyordu.

"Akın nerde kaldın sen?" Diyerek yanımıza gelen kişi arkadaşı olmalıydı gözleri akın denen çocukla benim aramda gidip geliyordu.