Ellerimi Tutarsan

20

İyi akşamlaaar.

Bir anda yazmaya başladım ve bitirdim.

Keyifli okumalar

Şaşkınlık içinde karşımdaki kişiye bakıyordum.

Saçları,kaşları,yüzü....Eğer bir ikizi yoksa bu kesinlikle o olmalıydı.

Kandırılmışlık hissi.. ilk defa canımı bu kadar yakmıştı nedensizce.

"Dalga mı geçiyorsun?" Diyerek ilk tepkimi ortaya koyduğum zaman onun gözleri  elimdeki kopmuş maskedeydi.

Şaşırmış olmalıydı.
Maske kopmuştu, yüzünü görmüştüm.

Bir insan niye kendi mezarına gelip konuşurdu? Histerik bir gülüş çıktı dudaklarımdan.  Yalnız olduğum zaman geldiğim mezar pardon boş mezar. keşke seni görebilseydim,  tanışsaydık dediğim kişi şuan karşımdaydı.

"Ben" diye mırıldandı şaşkınlık barındıran sesiyle ve gözlerime baktı.

Gözleri büyümüş, ağzı aralık kalmıştı. Ne vardı bu kadar şaşıracak? Asıl şaşırması gereken bendim. Karşımda hortlak vardı(!)

"Sen?" Dedim ona doğru bir adım atarak, devam etmesi için gözlerinin içine baktım. Sustu.

Belki de ona göre en son açıklama yapacağı kişi bile değildim.

Bir adım daha atarak aramızdaki mesafeyi kapattım.
"Sen aileni mi kandırdın?" Dedim. Kaşlarım hayret içinde kalkmıştı. Onun da benden farkı yoktu. Yalanı ortaya çıktığından olsa gerek yüzü kıpkırmızı olmuştu.

"Daha geçen babannen seni ne kadar özlediğini anlattı bana. Ben senin mezarına geliyordum sürekli." Gözlerim yan tarafta kalan mezara kaydı " Boş mezara mı gelmişim bu kadar zaman?"

Gözlerim dolmuştu. Bu kadar sulu göz olmak benim suçumdu.

"Özür dilerim." diye mırıldandı.
"Özür mü dilersin?" Gözlerim onun dolu bakan kahvelerine değdi.
"Yapmak zorundaydım."

Kafamı hayır anlamında salladım.
"Değildin."
"Neler olduğunu bilmiyorsun."
"Anlat o zaman Zemheri."

Kafasını onaylamaz anlamında sağa ve sola salladı. "Söyleyemem."
"Anlatamam."

Kendisi bilirdi.

"Vefa da sensin o zaman." Gözlerine baktım. Onaylamasını bekledim ya da gözlerini kaçırmasını. Ama hiç biri olmadı.

"Ben değilim" güldüm. Gerçekten buna inanmamı falan mı bekliyordu?

İnanmadığımı anlamış olacak ki bana doğru bir adım attı. "Sana yemin ederim ki o ben değilim."

"Sana inanmıyorum Zemheri." Ve burada daha fazla durmakta istemiyordum. Gitmeliydim.

Arkamı dönüp hızlı adımlar ile çıkışa doğru ilerlemeye başladım.