Unicode....
"ရော့ ဒါယူလိုက်"
သူမလက်ကိုဆွဲယူကာ တစ်ခြားထမင်းဗူးကိုသူမလက်ဖဝါးထဲသို့ ထည့်ပေးလာသည်။
သူ့ပုံစံက က ပုံမှန်အတိုင်း အနောက်တိုင်း Suit ကို ဝတ်ဆင်ထားပေမဲ့..အနည်းငယ်နွမ်းလျ ပုံပေါ်နေသည်။
သို့သော်မျက်ဝန်းထဲမှာတော့ စူးရှပြီး ခက်ထန်တဲ့နေသလို ညင်သာသည့် အရိပ်အယောင်လည်းရှိသေးသည်။
"ဘာလို့လဲ"
"ညစ်ပတ်နေတယ်လေ ဒါပဲစားလိုက်တော့"
သူမဆီ က ပိုင်စိုးပိုင်နင်း လုသွားပေမဲ့..
ငြင်းဆန်ခွင့်မရှိတဲ့ ပြောစကားပေမဲ့..
သူမ အကျိုးကြောင်းသင့်သည့်အတွက်ကြောင့် ခေါင်းငြိမ့်၍ ထမင်းဗူး လေးယူကာ ခပ်သွက်သွက် ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။
နေမင်းခ ကတော့ ထွက်သွားတဲ့ကျောပြင်သေးသေးလေးကိုငေးရင်း..
သူ့မှာတော့တစ်ပတ်လုံးမတွေ့ရလို့လွမ်းနေခဲ့
သည့်ကြားထဲ ဇေယျာက group chart ထဲသို့ Done ဆိုသည့် စာကြောင်းလေးနှင့် ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ပစ္စည်းပုံးတွေကြားထဲ လက်ညှိုးလေးနှစ်ချောင်းထောင်ပြီးပြုံးနေသည့်ကောင်မလေးပါ
သည့် ဓာတ်ပုံလေးတစ်ပုံကြောင့်
သူ့မှာ ပိုလွမ်းခဲ့ရပြီး အစည်းအဝေးပြီးပြီးချင်း စိုင်းခန့်ကိုထားခဲ့ကာ နောက်နေ့ flight ကို မစောင့်နိုင်ပဲ လေယာဉ်ကွင်းကနေ ဒီကိုတန်းလိုက်လာခဲ့ရတာ။
ဒါတောင်စိုင်းခန့်ဖုန်းထဲကနေချိန်းခြောက်ပြီး အဲ တောင်းကြည့်ခဲ့ရတာ ဒီ ဓာတ်ပုံလေးကို။
နောက်နေ့ သူမ ဘယ်လိုပုံစံလေးဖြစ်နေမလဲ
သိချင်လွန်းလို့ သူ့မှာတော့ အပြေးအလွှားလာခဲ့တာ.
ဒီရောက်တော့ ဘာ!
ဟိုခွေးပေါက်ပေးသည့် ထမင်းဗူးလေးယူပြီး ပြုံးပြနေတာ...
သေတော့မယ်...သေတော့မယ်...
ခုလိုလေး နာနာခံခံလေးနှင့် လက်ခံသွားတော့လည်း သူ့မှာ ထွက်သမျှဒေါသက အငွေ့ပျံသွားရပြန်သည်။
.
.
.
.
.
" အနှင်း ညနေဘယ်နားမှာ တာဝန်ကျလဲ"
သီဟ ထမင်းဗူးဖွင့်ရင်း နှင်းလွန်းအိမ်ကိုမေးတော့
YOU ARE READING
ချစ်သော သာမန်
Romanceငါသူ့ကိုပျော်စေချင်တယ် သူလိုချင်တယ်ဆိုတဲ့သာမန်ဘဝလေးကိုငါပေးချင်တယ် ငါ့မှာစည်းစိမ်အပြည့် ဉစ္စာအပြည့်နဲ့ ခမ်းနားမှုအကုန်ရှိတယ် သူလိုချင်တာအကုန်ဖြည့်စည်းပေးနိုင်တဲ့ အာဏာရှိတယ် အရာအားလုံးသူ့အတွက်စွန့်လွှတ်ပေးနိုင်ပြီး အကောင်းဆုံးဆိုတဲ့ အရာအားလုံး ငါပေ...
