Unicode......
ပထမဆုံး ထင်ယောင်ထင်မှားဖြစ်ခြင်းလို့လည်း သူ့ကိုယ်သူထင်လိုက်မိသည်။
အဲ့လောက်တောင် လွှမ်းမိုးနိုင်သည်လား...
နှင်းလွန်းအိမ် ကတော့ သူ့နားအထိပြေးလာပြီး
စကားတွေပြောနေပေမဲ့ သူမကြားရပဲ အဲ့ကောင်မလေးလှုပ်ရှားသမျှကိုလိုက်ကြည့်နေမိသည်။
နှင်းလွန်းအိမ် ဘယ်လောက်ပြောပြောမကြားပဲ
သူမကိုသာ ငေးနေပြီး သူမက သူ့ပါးနှစ်ဖက်ကိုလက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်လိုက်တော့မှသတိဝင်လာဟန်ရှိသည်။
ပါးပြင်ဆီက နူးညံ့သည့်ခပ်နွေးနွေးအထိအတွေ့ကသူအိပ်မက်မဟုတ်ကြောင်း သက်သေပြနေသည်။
ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ အချက်အလက်တွေစိစစ်ကြည့်ပေမဲ့ ဘာသဲလွန်စမှမရ..
"မင်းဘယ်လိုရောက်တာလာလဲ"
သူမပြောတာတွေကြားပုံမရသည့် ဦးနေမင်းခ
ဆီမှနောက်ဆုံးစကားသံထွက်လာတော့သည်။
''အနှင်း ဘယ်လိုရောက်လာလဲ အရေးမကြီးဘူး
အရင်ဆုံး ပြန်လဲလိုက်နော်"
သူမကသူ့ နဖူးကိုလက်ညှိုးနှင့် ဖိကာ ပြန်လဲဖို့ကြိုးစားနေသည်မို့ သူယောင်နနနှင့် အိပ်ယာထပ်တွက် ပြန်လဲလိုက်သည်။
''ငြိမ်ငြိမ်လေးနေနော် မလှုပ်နဲ့ "
စောင်ကို ရင်ဘက်နားထိဆွဲခြုံပေးကာ သူ့နားမှပြန်လည်ထွက်သွားသည့် ကောင်မလေးကို
မယုံကြည်နိုင်စွာ ငေးကြည့်ရင်း ထားခဲ့သည့်အတိုင်း တစ်ချက်မှ မလှုပ်မိ...
သူမအပြေးအလွှား ဆရာဝန်ကိုဆက်တော့ထွေထွေထူးထူးမမှာပဲ လှုပ်လှုပ်ရှားရှားမလုပ်ခိုင်းဖို့နဲ့ သေချာအစားဂရုစိုက်ပြီး ပြုစုပေးဖို့ပဲ ပြောလာသည်။
နှင်းလွန်းအိမ် အခန်းထဲ ပြန်ဝင်သွားတော့ သူမထားခဲ့သည့် ကုတင်ပေါ်မှာမလှုပ်မယှက် နေနေသည့်ဦးနေမင်းခကြောင့် သူမမှာ အနည်းငယ်စိတ်သက်သာရသွားသည်လို့ ပြောရမည်။
''သူဌေး... ဘယ်လိုနေသေးလဲ"
သူမအနူးညံ့ဆုံးမေးလိုက်တော့ သူမဘက်လှည့်လာပြီး အခုထိဇဝေဇဝါပုံလေးနှင့် ခေါင်းယမ်းပြလာ၏။
YOU ARE READING
ချစ်သော သာမန်
Romanceငါသူ့ကိုပျော်စေချင်တယ် သူလိုချင်တယ်ဆိုတဲ့သာမန်ဘဝလေးကိုငါပေးချင်တယ် ငါ့မှာစည်းစိမ်အပြည့် ဉစ္စာအပြည့်နဲ့ ခမ်းနားမှုအကုန်ရှိတယ် သူလိုချင်တာအကုန်ဖြည့်စည်းပေးနိုင်တဲ့ အာဏာရှိတယ် အရာအားလုံးသူ့အတွက်စွန့်လွှတ်ပေးနိုင်ပြီး အကောင်းဆုံးဆိုတဲ့ အရာအားလုံး ငါပေ...
