𝐎𝐮𝐫 𝐃𝐞𝐬𝐭𝐢𝐧𝐲

𝐄𝐩𝐢𝐥𝐨𝐠

7 lat później.

Aurora pov.

Leżałam na plaży przyglądając się jak Ethan i Matt bawią się z synem Mii i Chrisa. Dziewczyny leżały obok mnie a moi bracia kopali dziury w piasku. Pokręciłam głową ze zrezygnowaniem bo mimo że byli coraz bliżej trzydziestki nadal zachowywali się jak dzieci. Spojrzałam w dół na swoją dłoń. Słońce odbijało się od złotej obrączki która widniała na serdecznym palcu mojej prawej dłoni. 

Ethan szedł w moją stronę z 4 letnim Natanem na rękach. Uśmiechał się szeroko i klęknął na piachu przede mną. Chociaż chcieliśmy nie mogliśmy mieć dzieci, ale nie był to wielki problem. Pomagaliśmy za to Mii i Chrisowi, no i niedługo Lucasowi i Ruby którzy również spodziewali się dziecka.

Nadal mieszkamy w wielkim domu mojego ojca. Nie było sensu szukać innych miejsc skoro jego dom może pomieścić nas wszystkich. Matt i Nate od dłuższego czasu mówili nam że planują zaadoptować dziecko, wszyscy wspieraliśmy ich z całego serca. 

Ethan usiadł obok mnie i posadził Natana na moich kolanach. Chłopiec roześmiał się do mnie, a mój mąż nachylił się i pocałował mnie w policzek. Odwróciłam się w jego stronę i nachyliłam się całując go namiętnie. 

Nasze życie nie zaczęło się najlepiej, ale z ludźmi których mamy obok siebie wiem że czeka mnie dobre zakończenie.

*********************

Przepraszam bo pewnie nie spodziewaliście się że to już koniec. 

Ale może kto wie niedługo napisze coś nowego? Może nawet ciekawszego.

Dziękuje wam wszystkim.

Miłych wakacji.