One Rule | Niall Horan

Hoofdstuk 5

"You don't have to be great to start, but you have to start to be great."

Liz

Het is vandaag woensdag middag, dat betekent dat er anderhalve dag voorbij is gegaan sinds die vreselijke avond in de club van Zayn. Toen ik dinsdag op het werk kwam vreesde ik dat Liam het aan al zijn collega's had door verteld, ,aar dat was gelukkig niet het geval. Liam moest alleen wel vertellen aan iemand dat ik een meisje de club het uit gejaagd. Hoe vertelde hij er natuurlijk niet bij.

Mijn werk dag zit er officieel nog niet op, maar ik ben al klaar dus ik ga naar huis. Ik heb mijn artikel voor vrijdag zelfs al af. Vrijdag, zaterdag en zondag zijn mijn vrije dagen, maar morgen is iedereen vrij van het werk. Er is een soort feestdag dus dan is iedereen vrij en in de avond gaan we het in de club van Zayn vieren met andere collega's. Ik heb Liam gesmeekt of hij me weer wou ophalen, en dat alleen omdat ik geen zin heb om auto te rijden. Maar nu ik vrij ben deze midweek leek het me handig om mijn nicht te bellen. Om de informatie te delen die ik tot nu toe had, en ik heb geen informatie tot nu toe dus het word een kort telefoon gesprek.

Ik pak mijn mobiel en zoek Mila in mijn contacten, ze neemt direct op. "Liz?! Ben je njet op je werk?!" Ik grinnik, "ja, maar ik was al klaar dus nu ben ik vrij net als morgen we hebben feestdag op het werk en vrijdag, zaterdag en zondag ben ik sowieso vrij."

Ik hoor iemand praten aan de andere kant van de lijn, een jongensstem, "heb je bezoek?" Ze stottert wat, "j-ja kan net een andere keer?" Ik rol met mijn ogen, "wil je geen informatie over ons plan?" Ik hoor haar zwaar in en uit ademen, "j-ja wacht even ik ga uit de huiskamer."

Ik hoor wat gestommel en een deur die slecht, "vertel."
"Nou, " begin ik. "Ik heb tips gekregen van iemand en nu weet ik precies hoe ik het moet aanpakken. Maar kun je me wat informatie geven over Rebecca, denk je dat ze het meteen uitmaakt als ik met Niall flirt of dat ze hem weg van mij haalt."

"Ze haalt je weg bij hem zeker weten." Plotseling hoor ik weer die jongens stem, "Mila?"
"Ik moet gaan." Zegt Mila snel en ze hangt op. Oké fijn ze spookt iets uit, maar ik mag het niet weten zo te zien. Maar het kan me niet zoveel schelen, ik gooi mijn mobiel op mijn bed en loop naar beneden. Ik heb letterlijk geen idee wat ik zal doen, dus daarom ga ik maar op pad in Coventry misschien kom ik Rebecca of Niall wel tegen. Met mijn jas nog in mijn hand loop ik naar buiten en sluit de deur af. Omdat ik bijna midden in het centrum woon hoef ik weinig te lopen voor alle bezienswaardigheden, toch ga ik wel met de auto naar de club van Zayn die is me iets te lang lopen. Ik loop wat door het centrum wat uiten maten rustig is. Wat raar is voor een stad met ruim 300.000 inwoners.

++

Na bijna een halfuurtje rond lopen om de stad te verkennen ben ik even gaan zitten in een café, het us erg rustig en ik ben de enige op de vrouw die een sigaret rookt achter de kassa na. Ik neem nog een slok van mijn koffie en begin te zuchten, waarom ben ik mijn mobiel toch vergeten?! Anders kon ik Liam bellen of hij even wou komen en samen deze vreselijke koffie opdrinken. Plotseling hoor ik een stem van een vrouw, ik heb helemaal niet gezien dat ze binnen kwam. Ik draai me om naar de kassa en zie dat er twee mensen staan, een vrouw en een man van ongeveer mijn leeftijd. Ik zie ze van ze zij kant, dus ik kan het niet helemaal zien, maar ze komen me bekent voor.

"Ik neem een cappuccino, Niall wat wil jij schat?" Mijn lichaam verstijft bij het horen van die naam; Niall. Ik doe net alsof ik niet naar ze staar en probeer er achter te komen of het de Niall is. De vrouw achter de kassa geeft hen hun drinken en ze gaan zitten achter me. Ik zie het gezicht van Niall niet, maar dat hoeft al niet meer, ik zie het gezicht van haar.Het is precies als de foto die Mila me lied zien van haar. Ze heeft zwarte gekrulde lokken met groene ogen, die groen ogen laten haar een beetje kattig kijken. Ik kijk schuin achter me en probeer niet op te vallen.

Rebecca praat veel en ik hoor Niall niet veel meer zeggen dan; ja en nee. Plotseling schiet ze in de lach en draait ze haar hoofd zodat ze met haar groene ogen me recht aankijkt. Ik draai me snel om een naar gevoel bekruipt me. Ik merk gewoon dat ze me aanstaart.

"Heb je je koffie op Niall? Ik wil hier weg, de mensen staren naar ons." Ik hoor Niall iets terug mompelen en ze lopen langs me heen. Rebecca loopt langs mijn tafel en met haar hand slaat ze 'per ongeluk' tegen mijn koffie aan.

"Oeps." Zegt ze met een glimlach dan rent ze naar haar vriendje toe die al buiten het café stond. Ik pak een servetje van de toonbank en veeg de koffie van mijn broek en de tafel. Dan realiseer ik me dat ik nog steeds niet weet waar ze wonen. Eigenlijk moet ik ze achtervolgen, maar ik mag die Rebecca echt niet. Toch sta ik op en ren het café uit in de hoop ze nog ergens te zien.

Links staan een heleboel mensen en rechts staan nog meer mensen, wat is het ineens druk geworden, ik kijk op mijn horloge en zie dat het al 4 uur is, het is in de namiddag logisch dat het druk is. Plotseling valt mijn oog op iemand met de zelfde sweater aan die Niall aan had, hij heeft ook het zelfde haar. Het lukt me jammer genoeg niet om het helemaal te zien, dus zo zeker ben ik niet. Toch ren ik door de menigte op naar de man die op Niall lijkt. Als ik dichter bij kom weet ik het zeker, het is Niall. En die Niall heeft de hand van die trut Rebecca vast. Door haar zit ik onder de koffie.

Ik probeer naar ze toe te komen, wat moeilijker is dan je denk. Iedereen staat op elkaar en ik kan bijna niet langs komen. Als ik plotseling een een kindje om duw en help weer op te staan, ben ik ze uit het oog verloren.

"Kut." Mompel ik. Dat was mijn kans, de kans die ik moest grijpen. Maar ik greep verdomme mis. Hopelijk gaat mijn volgende kans wel goed, als ik een volgende kans krijg..

------------------------------------------

Ik weet dat ik nog weinig lezers heb, maar ik vind het leuk om te schrijven daarom blijf ik door gaan! Maar als je dit leest zou je op dat sterretje willen drukken het is een kleine moeite.

Xx Romy