One Rule | Niall Horan

Hoofdstuk 18

"Having a Guy best friend is probably the best thing ever."

Liz

"Ik verveel me..." Zegt hij. Ik rol met mijn ogen en ga op de bank zitten. "Waarom bel je mij dan?" Harry lacht aan de telefoon, "omdat jij vast wel iets weet waardoor ik niet meer verveelt ben."

Ach, wat maakt het uit. Ik heb een week vakantie en verveel me ook te pletter, omdat Niall dit weekend weg is met zijn vrienden. Ik ken Harry nog steeds niet zo goed, sinds onze ontmoeting heb ik hem nog een keer gezien en verder alleen op whatsapp. En dat is nu al bijna 5 weken zo, het word tijd dat we elkaar beter leren kennen als vrienden.

"Best kan ik naar jouw appartement komen?" Ik hoor hem lachen, "mijn appartement is zo klein dat we er samen niet eens in passen. Nee we gaan naar jouw huis. Tot over 5 minuten."

Toen hing hij op en gooide ik verbijsterd mijn telefoon op de bank, oké nu moet ik iets verzinnen voor ons om te doen. Het enige wat ik van Harry weet is dat hij van koken houdt en een vriendin heeft. Verder is hij eigenlijk een vreemdeling voor me die me hielp met spaghetti maken voor mijn vriendje.

Plotseling hoor ik mijn ringtone afgaan, ik neem op terwijl ik zie dat het Mila is. "Hey nicht van me." Zeg ik vrolijk. "Hey." Zegt ze wat stil. "Wat is er aan de hand?" Vraag ik direct alert.

"Ik mis iemand." Zegt ze. "Mis je mij?" Vraag ik. Ze zucht, "ja hoor."

"Het spijt me dat je iemand mist." "Het is niet jouw schuld, het is eigenlijk mijn schuld. Hij heeft zoveel voor me over, hij is zo anders dan Niall. Ik geloof hem-"

Ik snap niet waar ze over aan het praten is, maar ze blijft maar mompelen. "Hey Mila rustig je hebt wat afleiding nodig. Ik ga vandaag met iemand iets doen die ik helemaal niet ken, tips?"

"Hoezo ken je hem of haar niet?" "Het is een hem en ik ken hem officieel al 5 weken, maar het enige wat ik van hem weet is dat hij een vriendin heeft en van koken houdt. Zijn naam is Harry Styles."

Plotseling gaat de bel en zie ik hem voor de deur staan, "hij staat al voor mijn deur Mila. Wil je nog iets kwijt?"

"Nee hoor, heb veel plezier met Harry. En hij houdt van pannenkoeken pakken." Ze stopt even met praten, "denk ik. Doei ik hang op."

Verbaast doe ik mijn mobiel in mijn broekzak. Hoe wist ze dat Harry van pannenkoeken bakken houdt? Ik loop naar de deur en doe hem open voor Harry die vrolijk binnen stapt. "Hey." "Hey." We lopen naar de woonkamer en Harry ploft neer op de bank, "zo kan jij me van de vervelingen afhelpen?" Hij heeft een grijns van oor tot oor. "Ik hoop het Styles. Wat wil je doen? Ik denk dat je wel houdt van koken?" Hij knikt, "en bakken."

"Nou wat wil je maken?" Weer krijgt hij een grijns, "pannenkoeken. Zoveel mogelijk."

Mijn ogen worden groot en ik merk dat mij mond een klein stukje open hing. Hoe kon Mila dit weten? Is ze een waarzegger ofzo? Of kent ze hem?

"Oké pannenkoeken." Ik pak een schort en gooi hem naar Harry die zijn haren in een perfecte knot stopt, zo'n knot lukt mij niet eens. Ik pak alles wat we nodig hebben uit de bovenste kast en zet het op het aanrecht neer. Harry komt aan met een pan waarvan ik zelf niet eens wist dat ik die had. "Heb je het Beslag al klaar?" Zegt hij terwijl ik met een staafmixer door het beslag mix. "Bijna." Na ongeveer 5 minuten pakt Harry de eerst pannenkoek. "Zullen we het wat spannender maken." Stel ik voor.

"Wat is jouw definitie van 'spannender' Liz?"

"Wat dacht je van een wedstrijd wie de meeste pannenkoeken kan eten?"

Harry snuift, "dat word een makkie, ik wed dat er niet eens 5 in jouwt kleine maagje passen." Ik kijk hem scherp aan, "weddenschap geaccepteerd Styles."

Terwijl we pannenkoek voor pannenkoek bakken lijkt het alsof de tijd vliegt. We hebben zo veel plezier en we hebben om de 5 minuten de slappe lach. Vooral omdat Harry mij de pannenkoek in de lucht lied gooien en die op zijn gezicht belandde. Daarna wou hij laten zien hoe het wel moest en vloog de pannenkoek prachtig de lucht in. Hij Lande alleen niet weer prachtig in de pan, maar bleef kleven aan het plafon. Ik had nooit gedacht dat dat mij zou overkomen, dat zie je toch alleen in tekenfilms. Nou niet dus.

Nadat we tientallen pannenkoeken hebben gebakken ging we allebei aan tafel zitten met een bord en bestek. Alle pannenkoeken lagen op een bord in het midden van de tafel, zodat we er beide bij konden. Ieder van ons had een papiertje waarop hij of zij een streep neer kon zetten als hij of zij de pannenkoek op heeft. "Ik neem aan dat je eerlijk speelt Styles."

"Ik kan dat beter zeggen over jouw Parker."'

We keken twee seconden serieus en belande toen weer in de slappe lach, "je kunt wel zien dat je haar nicht bent." Zei hij zachtjes. "Wat zei je?" Ik verwond het namelijk wel, maar begreep het niet. "Niks, laat maar. Vergeet wat ik zei."

Vervolgens begon hij snel over een ander onderwerp, "zullen we beginnen?" Ik knikte. En pakte alvast de poedersuiker waar ik verslaaft aan ben. Harry pakte de chocolade saus en telt af. "Drie twee een...Go!"

Meteen pak ik een pannenkoek ik ging niet verliezen, maar bedacht me dat er geen tijdgrens aan zat. Natuurlijk kon je er niet eeuwen over doen, je moest door eten tot je niet meer kon. Ik sneed mijn pannenkoek ik stukken terwijl Harry het oprolde en met zijn handen naar binnen werkte, hij had al snel eentje op. "Rustig aan Harry." Zei ik lachend toen hij net zo snel aan zijn tweede pannenkoek begon.

"Het lukt me zelf wel Liz." Zei hij als een eigenwijze kleuter. Ik haalde mijn schouders op en at het laatste stukje van mijn pannenkoek. Toen ik uiteindelijk aan mijn vierde begon en Harry bij zijn 5 was begon ik wat vol te raken. Harry lachte toen ik met een zuur gezicht mijn vijfde pakte. "Zit je al vol Liz?" Ik snap niet wat wij hebben met elkaars naam aan het einde van de zin te zeggen.

"Nog lang niet Harry."

Harry at zijn zesde op en ik pakte zuchtend mijn zesde. Toen zag ik Harry's gezicht dat
Er ook uitgeput uit zag. Die gast maar beweren dat hij er wel twaalf op kan. Hij pakte zijn zevende en zuchtte. "Geef je het op?"

"Ik?" Zei hij lachend. "Jij bent nog maar bij zes." Ik knikte, "ik zit vol, ik geef het op. Jij wint Styles." Hij juichte en stond op om een dansje te doen, maar bedacht zich toen hij voelde hoe vol zijn maag zat. "Ik geef misschien wel over." Zei ik toen ik mijn bord naar de wasbak bracht. "Mietje."

Ik draaide me om, "ik ben geen mietje Styles."

"Jawel. Liz Parker is een mietje." Hij lakte mijn vast een gaf me een knuffel, "je bent een mietje."

"Wie is een mietje?" Zei een stem die mijn hart lied kloppen.

Ik maakte me los uit de armen van Harry en rende op hem af. "Niall." Zei ik vrolijk. Hij nam me in zijn armen en keek kwaad naar Harry.

"Gast, wat doe jij hier?"

--------------------------------------