Sizde bölümlerde böyle ithaf almak istiyorsanız beni wattpad profilimden ve instagram hesabımdan takip ediniz. (İthaf almak için beni wattpad profilimden takip etmeniz gerekiyor.
Keyifli Okumalar Dilerim Civcivlerim🐣
BÖLÜM ON DÖRT "Ucu Kor İçi Hor"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Pinhani- Bilir o beni
(Bu bilerek kısa tutulan bir bölümdür. Çünkü kitabın ve karakterlerin bağlanmasının odak noktası olduğu yerdir.)
&&&
Gözlerimin önünde annemin ona yakın hissetmek için sevdiğim toprağı duman tütüyordu.
Yanmıştı. Hayır, yakmışlardı.
Buraya ne zaman gelmiş, ne zaman annemin mezarından çıkan alevleri söndürülmesini izliyor olmuştum bilmiyorum, kendimde değildim.
Gül haber verdikten sonrası yoktu benim için. Sadece yanağımdan akan yaşlara ve iç çekişlerime bakacak olursak uzun zamandır ağlıyordum.
Boğazımda koca bir yumru vardı. O yumruyu gerçek anlamda boğazımın ortasında hissediyordum. Canım acıyordu. İliklerime kadar acı hissediyordum ve hiçbir fiziksel acı bu acının yanından geçemezdi.
Annem. Benim her şeyim olan annemin mezarı gözlerimin önünde yanmıştı. Bu nasıl bir canilikti? Bu bana ve anneme yapılan nasıl bir zülümdü?
Derin bir nefes aldım ve ağrıyan kirpiklerimi usulca kırptım.
Tüm sinirlerim boşalmıştı, ne hissediyordum bilmiyorum boğazımda ki yumru acıyı temsil ediyordu. Çok acı çekiyordum. Şimdi ne yapacaktım bilmiyorum, gerçi şu an da ne yaptığımı da bilmiyordum. Kimseyi duymuyor sadece bakışlarım duman tüten mezarı izliyordum. Birkaç polis önümden geçip duruyor birileriyle konuşuyordu ama anlamıyordum.
