Selam aşkböcüşümmm, nasılsın? Umarım çok iyisindir💕
Buraya Rima ve Araf için bir kadeh bırakır mısın? 🍷;
Bölümün okunma oranı ile gelen oy ve yorum oranı çok düşük. Lütfen bölüme geçmeden önce küçük yıldıza basıp, satır aralarına yorumlar yapmayı unutmayınız. Bildirimlerden hemen haberdar olmak için beni Wattpad profilimden (irmakbensol2) takip ediniz.
Yorum oranı ve oy oranı çok olursa bölüm daha çabuk gelir✨
Çok öptüm, Keyifli Okumalar❤️
BÖLÜM ON DOKUZ "Çift Tabanca, Tek Mermi"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
&&&
Her insan masum doğar ama masum ölmezdi.
Masum kalmak ya da masum kalmamak her zaman insanın kendi tercihi olurdu. Bir insan günahkar doğamazdı, günahkar olmayı kendi seçerdi.
Masumlar ve günahkarlar olarak ikiye ayrılırdı insan, kaderini kendi belirler alnına nakşettiği bu kaderle yürürdü.
Ben masum olandım. O ise günahkardı.
Ama biz bir olduğumuzda adımız masum kalamayanlar olacaktı.
Biz ikimizde kendi tercihimizi yapmıştık.
Bakışlarım bize odaklanmış kalabalığın üzerindeyken içime derin bir nefes çektim. Bu semtin kasvetli havası resmen apayrıydı. Ateş gibi kokuyordu bu semt.
"Daha semtin kalbine ilerleyemeden ateş kokusu ciğerlerimi yaktı." diye mırıldandım başımı Araf'a çevirerek.
Yan tarafımda o uzun boylu, iri vücuduyla durmuş beni izliyordu.
Bu adam her şeye rağmen bana bu kadar yakışıklı gelmek zorunda mıydı?
"Semtin kalbi mi?" diye sordu ellerini giydiği deri ceketin ceplerine sokarak.
"Evet." dedim ve tekrardan başımı kalabalığa doğru çevirerek çenemi dikleştirdim.
Araf'ın dudaklarında sinsi bir sırıtış oluştu, bir an da bana doğru eğilerek nefesini kulağıma vere vere fısıldadı.
"Bu semtin kalbi sensin."
Sır veriyormuşçasına çıkan sesi ile kulağıma fısıldadıktan sonra hemen benden uzaklaşırken gerilmiş çenem, kasılmış karnım ile nefesimi düzenli tutmaya çalıştım.
