İPTİLA(+18)

BÖLÜM ON: "LAHZADA KIVRANAN KALPLER"

 
Selam, Nasılsınız?

Bölüme geçmeden önce emeğimin karşılığını vermek için yıldıza basarak oy vermeyi ve satır aralarına yorumlar bırakmayı unutmayınız.

Beni profilimden takip ederek destek olup, duyurulardan haberdar olabilir, profilimden İnstagram hesaplarına gidebilirsiniz. Orada alıntılar, bölümün gelecek olduğu zamanları paylaşıyorum.

Çok öptüm, Keyifli Okumalar😚

BÖLÜM ON
"LAHZADA KIVRANAN KALPLER"

(Bölüme geçmeden önce küçük bir duyuru:
Daha önce sizde birçok kez kitaplarımla ilgili tiktok platformunda videolar çekmemi istemiştiniz. En sonunda bunu yapmaya karar verip tiktokta kendi adıma hesap açtım. Orada çok eğlenceli, kitaplarla ilgili videolar paylaşıyorum. Hepinizi bekliyorum.
Hesabım İrmakbensol2, buradaki profilime tıklayıp biodaki linktende ulaşabilirsiniz❤️"

&&&

"Seni o kadar çok özledim ki, inanamazsın! Tanrım, baya değişmişsin!"

Göz göze geldiğim ardında yangın yatan haki yeşili gözlerden bakışlarımı Peter'in beni daha sıkı birazda sarsarak sarmasıyla almak zorunda kaldığımda bana sımsıkı sarılan arkadaşıma odaklanmaya çalıştım. Üzerimdeki şaşkınlığın yerini büyük bir sevinç doldururken aklımın o yeşillerde kalan bir kısmını kenara koyup âna odaklandım.

Kollarımı Peter'a daha sıkı dolayarak ona karşılık verdim, onu gerçekten çok özlemiştim. Peter ona karşılık vermemle birlikte gülerek kendini geri çektiğinde bakışlarını yüzümde dolaştırdı ve işaret parmağını açık olan alnıma bastırdı.

"Daha da güzelleşmişsin! Kaküllerin yoook!" Diyerek şebeksi bir şekilde konuştu.

Onun siyaha kaçan gözlerinin içine bakarak kıkırdadığımda "Seni çok özlemişim!" Diye çıkıştım, mutlulukla. "Nasıl bu kadar erken geldin! Hani birkaç saat sonra gelecektin!"

Peter yüzündeki büyük gülümsemeyi bozmadan omuzlarını silkti ve yanağımı mıncırdı, "Seni çok özledim ve sürpriz yapmak istedim! Bilirsin sürprizleri ayrı seni ayrı severim!"

Peter'ın sesi oldukça cilveli çıkıyordu lakin bu onun her zaman ki haliydi. O hep böyle tatlı tatlı konuşurdu. Onun bu hallerini çok özlediğim ve alışık olduğum benim için sorun yoktu. Ama birileri için sanırım büyük bir sorun vardı.

"Oooo, çok kritik."

Furkan'ın keyifli ama oldukça ciddi sesini işitince bakışlarımı kısa süreliğine Araf'ların olduğu tarafa çevirmek zorunda kaldım. Onlara doğru döndüğümde ilk olarak durursun Furkan'la göz göze gelsemde Araf'la göz göze gelmemde çok uzun sürmedi.

Hissiz yeşillerle göz göze geldiğimde Araf'ın yüz hatlarının oldukça gerildiğini gördüm. Biçimli kaşları her an çatılacakmış gibi duruyor, mimiksiz bir şekilde bize bakıyordu. Gözlerimin içine bakarak bu tavrını sürdürdüğünde karnımın garip bir hisle kasıldığını hissettim.

Çünkü bakışlarının bir an da değişmesi o bakışlarının ardında gördüğüm şeyin altında yatan şeyleri ortaya çıkarıyordu.
Sanırım içimde yeni bir şüphe daha uyanmıştı ama bu şüphe çok garipti. Doğru çıkmasını isteyip, istememek arasında şimdiden kalmıştım.