Uzun süredir boş boş etrafa bakınıyordum. Adam hala gelmemişti. Benle ne derdi vardı bilmiyordum. İşte millet beni çok seviyor yaw diye kendimi övmeye başladım.
Bu yanlızlık bana kafa yaptı boş verin. İpeki ve evimi özlemiştim. Buradan nasıl çıkacaktım ? Sonra birden adam kapıyı açıp içeri girdi.
"Gene niye geldin amk maskelisi." Diye küfür ettim. Beni her saniye daha da gıcık ediyordu. Ağzına bir tane patlatasım vardı.
"Aaa ama ben her gün böyle bir karşılama istemem gülüm." Diye güldü. Amk ben burda bağlıyım sen de maskelisin, ben niye seni düzgün karşılayam amk ?
"Gevezeliği kes ne zaman bırakacaksın beni ?" Diye soğukça konuştum. Adamdan bıkmıştım artık. Ne istiyorsa veremde kurtulam diye düşünüyordum. İnşallah sadece para istiyordur. Başka bir şey isterse sıçardım amk.
Adam düşünüyormuş gibi yaptı. Sonra ciddi bir şekilde cevap verdi.
"Asla." Dedi.
Adama wtf diye baktım. Suratım şu şekli aldı:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Adam bu surat ifademr kahkaha attı. Komik ne var amk dedim ve tüm sülalesine bir 10 dakika sözdüm.
Adamda hiçbir tepki vermedi. Bu beni biraz korkutmuştu. Bari ölücem böyle ölem aq.
"Biliyor musun sana biraz insaflı davranacağım. Maskemi çıkarma kararı aldım. Belki o zaman beni seversin ha ?" Dedi.
Severim, severim ama belanı diye geçirdim içimden. Adam maskesini çıkarınca niye birden sevmeye başlayayım amk ?
Adam maskesini yavaşça çıkarmaya başladı. Acun ılıcalı mıydı bu amk. Zaten siyah giyinmiş o çıkarsa şaşırmazdım.
Adam sonunda maskesini çıkardı ve bana gülümseyerek bakmaya başladı. Adamın suratını görünce donup kaldım. Bu kişi Adaldı.
Nasıl ya diye kafamda bir sürü soru vardı. Sevdiğim adam bir manyak mıydı ? Bu nasıl olurdu diye düşünmeye başladım. Adal elimi suratıma koyup bana bakmaya zorladı.
"Bir şey mi oldu sevgilim ?" Abi ben bunu istememiştim. Korkudan feleğim şaşmıştı.
"Ne diyorsun manyak ?" Diye elinden geriye çekildim. Adalın surat ifadesi değişti. Sinirlenmeye başlamıştı. Bu hoşuna gitmemişti.
"SEN BÖYLE DEĞİLDİN, SANA NE OLDU ADAL ?!" Diye ağlayarak ona bağırmaya başladım. Sonra yüzü sinirden baya gerildi.
"BANA BAĞIRMA !" Diye bir anda geri bağırınca sesimi kestim. Bunu hiç beklememiştim. Kafamdan nedense bir anda bu aşk değilde ne be çalıyordu. Ne alaka bilmiyorum sorgulamayın.
Adal bir anda eliyle suratımı sıkıp yüzüne yaklaştırdı. Öfkeli bir ifadeyle bana baktı.
"Artık burada benimle yaşayacaksın. Alışsan iyi edersin. Başka şansın da yok zaten." Dedi. Benden uzaklaştı ve kapıya doğru gitti. Kafasını çevirip bana baktı. Bir anda yüzü yumuşadı ve gülümseyerek konuşmaya başladı.
"Bir şeyler getiricem sana. Gece rahat uyumanı istiyorum. En azından alışana kadar burada kalıcaksın." Dedi ve gülümseyerek odadan çıktı.
Olduğum yerde kalakaldım. Bu durumdan nasıl kurtulacaktım. Sinirim bozulmuştu. Bir süre ağladım ve koltuğa doğru yattım. Ellerim bağlı olduğu için ağrımaya başlamışlardı. Sonra uyuya kalmışım zaten.
*1 Saat Sonra*
Gözlerimi açtığımda rahat bir yataktaydım. Yattığım yerden doğruldum ve etrafıma bakındım. Ellerim ve ayaklarımda çözülmüştü. Ama izleri hala duruyordu. Çok tatlı sade bir odadaydım.
Hava kararmıştı. Yataktan kalktım ve camdan aşşağı baktım. Manzara çok güzeldi. Şu durumda olmasam oturur manzaranın tadını çıkarırdım.
Odayı biraz inceledim. Bir dolap vardı. Açtığımda içerdi benim kıyafetlerim vardı. Bunlar buraya nasıl ve ne zaman geldiler amk diye düşündüm.
Çekmeceleri karıştırdım ve hepsinde de ayrı ayrı eşyalarım vardı. Hepsinin hizada konulması hoşuma gitmişti. Neyse odada bu kadar dolaşmak yeter dedim ve kapıya yöneldim.
