O olaydan sonra herkes tartışmış ve evde Adal'la tek kalmıştım. Adal'ın suratına dahi bakamıyordum. Neden saldırmıştıki ona. İpek zaten baygındı onu Emre evine götürmüştü.
"Bunu neden yaptın ?"
"Boşver." Diye mırıldandı.
"Boşver mi ?! Ya adamı öldürüyordun ne boşveri ? Ya adam seni affetmeseydi sana dava açsaydın hatta daha kötüsü biz yetişemeden onu öldürseydin ne yapıcaktın ya ?!" Diye ona bağırdım
Önemsediğim adamın hapse düşmesini istemezdim.
"Seni ilgilendirmiyor Elçin onunla benim aramda!" Diye bağırıp kapıya yöneldi.
"Cidden böyle gidicekmisin amk gerçekten mi ?!"
"Evet." Diye bana soğuk ifadeyle baktı ve ekledi:
"O bunu sonuna kadar hak etti." Diyio tam kapıdan çıkacakken,
"Eğer o kapıdan çıkarsan seni gerçekten affetmem." Dedim. Bu büyük bir söz dü ama onun için değerdi.
Bana arkasını bile dönmeden soğuk bir Tamam diyio çıkıp terk etti.
Ağlamaya başladım gerçekten o tatlı insan nereye gitmişti ? Bu kadar soğuk nasıl oldu birden, anlamıyordum.
Işıkları kapatıp yatağıma geçtim ve telefonumu aldım. Takipçilerime bugün yayın olmayacağını söyledim. Ve telefonu yatağın yanına bırakıp olanları düşünmeye başladım. Sonra birden telefonum çalmaya başladı. Arayan Emreydi.
"Efendim ?"
"Kız ben İpek de neden sesin kötü gelio aq gene dondurma yiyip boğazını sevmedin dimi salak."
Bu dediğine güldüm.
"Yok bir şey merak etme de yanıma gelebilir misin ?"
"Daha yeni eve vardım amk."
Bu dediğine göz devirdim ve onu ikna etmeye çalıştım.
"Lütfen ya biraz desteğe ihtiyacım var. Hem bak Elsa falan izleriz ne dersin ?" Dedim.
İpek biraz düşündü ve şöyle dedi.
"Hayır, bayyyys muck muck." Diyip telefonu suratıma kapattı.
"Hay amk senin İpek." Dedim kendi kendime.
Sonra telefonuma bir mesaj geldi. Gene İpek olabileceğini düşündüm ve sinirle mesaja baktım. Ama görmemle bir anda beni korku bastı.
Bilinmeyen: Bu sen misin ?
*fotoğraf*
Aman Allahım diye imana geldim ve yattığım yerden doğruldum. Bu gece yatakta uyuduğum bir fotoğrafımdı. Ve direk suratımın dibinde çekilmişti. Yani odaya girmiş işte amk penceresinden anla artık.
Dahada gerilmeye başladım. Ve bir mesaj daha geldi.
Bilinmeyen: Bunu yapmayacaktın canım ;)
Benden kaçabileceğini sanmak büyük bir aptallık :D
"Amk bu adam be istiyo gene ya." Diye direk ayağa kalktım ve camı kapattım ve perdeleri çektim. Sonra bir mesaj daha geldi.
Bilinmeyen: *fotoğraf*
Bu beni durdurmayacak be gülüm.
Dahada korkmaya başladım. Attığı fotoğraf az önce camı kapatırkenki halimdi. Yani şuan dışarıdaydı. Başka nerde olabilir amk Elçini dedim ve kendimi tokatladım. Sonra etrafta sert bir nesne aradım ama bulamadım.
Bana kullandığı süsüde bir daha kullanır diye çöpe atmıştım. Hay kafama sıçam diye düşündüm.
Sonra aklıma bir fikir geldi. Benim beyzboll sopam vardı ya amk dedim. Ve koştum onu almaya. Ama almaya gittiğimde orda yoktu. nE oldum.
"Bu nasıl olabilir ya ?!" Dedim stresten.
Sonra bir medaj daha.
Bilinmeyen: *fotoğraf*
Süren doluyor. Tik tak, tik tak.
Korkudan terlemeye başlamıştım şuan kapımın önündeydi ve adım sesleri duyabiliyordum. Şimdi hızlıca bir plan düşündüm. Şimdi odamdan çıkarsam bıçak için mutfağa gitmeliyim. Ama mutfağa giderken uzun bir koridor vardı ve mutfağın direk karşısında dış kapı vardı. Adam kapıyı açmaya yakın gibi duruyordu. Bir medaj daha.
Bilinmeyen: Ya kendi isteğinle benimle gelirsin ya da ben kendim gelirim.
Hızlı hızlı nefes alıp veriyordum ne yapıcam bilemıyordum. Sonra en fazla ölürüm dedim ve kapıyı açtığım gibi mutfağa koşmaya başladım. Oda sesimi duymuş olacakki direk bir aletle kapıyı açtı ve işte karşımdaydı. Ama bu sefer maske de takmıştı ve gözlüğü yoktu.
Hiç umursamadan mutfağa gitmeye çalıştım ama beni saçımdan tutup yere fırlattı.
"Hayvan insan bir nazik olur öküz."
Bu sefer maske olduğu için surat ifadesi belirsizdi ama eğleniyormuş gibi duruyordu ve bana yaklaşmaya başladı.
Bende geri geri gidiyordum yerde. Sonra sırtım duvara değdi. Artık kaçacak hiçbir yerim kalmamıştı.
Sonra hiç beklemediğim bir şey oldu....
***
