Elçinin Gözünden
Evden koşarak çıktım. Evdeki her kimse peşimi bırakmayacaktı. Bir süre sokak sokak koştum durmaksızın. Nefes nedese kalmıştım.
Bacaklarım ağrımaya başlamıştı çoktan. Bir köşede durdum. Ve suvarın arkasına saklandım. Şuan nerede ne yapıyordum hiç bilmiyorum.
Şuanda sadece onun peşimde olmaması konusunda dua ediyordum. Derin nefesler alıyordum. En son ne olduğunu anlamaya çalışıyordum.
Eve girmiştim, sonrada evdeki her kimse bana saldırmıştı. Gene o gizemli adammıydı acaba ? Nefesimi topladığımda duvarın köşesinden geldiğim yere baktım.
Kimse görünmüyordu. Bu iyiye mi işaretti yoksa kötüye miysi bilmiyordum. Umarım bu lanet durumdan hemen kurtulurum diye düşündüm.
Çevreye biraz daha bakındım. Herkez evinde mışıl mışıl uyuyorlardı ben ise burda bir manyaktan kaçıyordum. Neredeydi bu adalet siye bağırasım vardı.
Sonra birden hiç beklemediğim bir şey oldu. Birisi bir bezle ağzımı kapadı ve arkaya karanlığa çektı. Çırpınıyordum ama yorgunluktan hiçbir şey yapamıyordum.
Yakalandığım için kendime sövüyordum içimden. Sonra da bayılmışım zaten.
*2 saat sonra/Yer bilinmiyor*
Gözlerimi karanlık bir yerde açtım. Gene mi amk. Beni şu karanlıktan bir çıkarın aq diye içimden gene sövdüm.
En son sadece kaçırıldığımı hatırlıyordum. Ellerimi hareket ettirmeye çalıştım ama bir iple bağlanmıştım. Hassiktir çektim bir. Ağzımda da bant vardı o yüzden konuşamıyordum.
Karanlık bir odada, ayaklarım ve ellerim bağlı yeşil bir koltukda yatıyordum. Neredeyim lan ben diye düşündüm. Her yer çok sessizdi.
Ayağa kalkmaya çalıştım ama direk yere çakıldım. Gene aynı soru nerede bu adalet ?
Sonra kapı açıldı ve dışardaki ışık gözlerimi kamaştırdı. Adam halime güldü ve kapıyı kapattı. Maske taktığı için kim olduğunu anlayamıyordum.
Herkezdede maske fetişi falan var amk. Yeter ya azcık cesaretli olun da yüzünüzü görek değil mi ?
Adam beni yerden kucakladı ve geri yerime yatırdı.
"Azcık kıpırdamasan her şey yolunda gidicek ama herneyse. Buna da katlanabilirim."
Ona cevap vermeye çalıştım ama ağzımdan çıkan tek şey garip seslerdi.
Adam bu sinirime bir kahkaha attı. Amk birde üstüne rezil oldum. Mükemmeldi resmen.
Ona göz devirdim. O da bunu gördü ve konuşmaya başladı.
"Hadi ama sonsuza kadar böyle davranamassın Elçin değil mi ?"
İçimden 'öyle bir yaparım ki' dedim ve ona anlatmak için bir kaşımı kaldırıp baktım.
O da buna sadece gülümsedi. Ve yanıma yaklaşıp ağzımdaki bandı çıkardı.
"Götünle başın yer değiştirsin amin."
Bana nE suratıyla baktı. Ama konuşmadı ve ayağa kalktı.
"Acıkmışsındır o kadar koşuşturmamızın ardından. Canının çektiği bir şey var mı ?" Diye sordu bana.
"Anneni istiyorum." Dedim ciddi bir şekilde.
"Aaa ama ayp yani. Sana yakıştıramadım Elçincim. Neyse ben bir şeyler hazırlayıp getiriyorum. Sende artık yeni evine alışmaya başla. Sonra fazla uğraşmak zorunda kalmayalım." Dedi ve odadan çıktı.
Kapıyıda kitlemeyi unutmadı bu arada.
Kapının arkasından şokla ona bakmakla yetinmiştim. Yeni evim derken ? Noluyodu amk ?
Etrafta kaçma planı için aletlere bakındım. Odada pencere yok amk. 1. Kattayız ya da giriş kat herhalde ama pencere yok bu odada. Nasıl oluyo amk.
Bir de yattığım koltuk ve ben dışında da hiçbir şey yoktu. E ben nasıl kaçacam amk diye düşünüyordum.
Galiba tek bir seçenek vardı. Güvenini kazanmak. Burda tek yapabileceğim şeylerden biriydi. Adamı beklemeye başladım. Umarım İpek beni bulabilirdi. Ya da her kim bulabiliyorsa.
Burada sonsuza kadar kalmak hiç istemiyordum.
***
