My Biggest Mistake'

29

SHAWN LHOR'S POV.

"Shawn, hijo pwede bang pakilagay ng mga kahon na ito sa loob?" Ani Manang Agnes na tindera ng mga gulay dito sa palengke.

"Syempre naman po." Saad ko. Matanda na siya kaya kapag nag kakargador ako sa palengke ay siya ang pinopuntahan ko. Minsan binabayaran niya ako ng 100 minsan naman ay hindi ko tinatanggap.

I don't really need a cash from them. I am from a wealthy family from Manila, we have a resthouse here so I am here for vacation, wala naman akong magawa kaya ginagawa ko ito. I also know all of the vendors here dahil maliit lang naman ang probinsya na ito.

Carrying heavy boxes of fruits, vegetables or anything is not a problem for me. Lalong hindi problema sakin ang makipag kaybigan sa kanila dahil para sakin kagaya din nila ako at pantay pantay kami kahit ang tingin nila ay matayog ako. But no, I am wealthy when I am with my family but I can be poor when I am with them.

Binuhat ko na ang mabigat na basket at ipapasok na sana sa loob ng may mapansin akong babae na nag lalakad sa gitna ng maraming tao. She is so beautiful even though she is grumpy, oo nakasimangot siya pero maganda parin siya.

She is wearing a white dress and her hair was flowing. Muntik ko nang mabitawan ang basket ng tumingin sa deriksyon ko ang babae.

"Holy god of beauty." Bulong ko at agad na pumasok sa tindahan.

"Shawn, pwedeng paki bantayan mo muna at mag babanyo lang ako?" Ani Manang.

"Opo" Sagot ko at nag punas ng pawis.

Tumalikod muna ako upang uminom ng tubig nang may bumili.

"Mag kano itong pechay?" Tanong ng malamyos na boses.

Humarap ako at napa ubo ng makita ang babae kanina. Matagal pa akong natulala sa kanya.

"Hoy, mag bebenta ka ba o hindi?" Nakasimangot niyang tanong.

Napakurap kurap ako. Why is she so grumpy?

"Of course, what do you want to buy again?" I asked.

"Ewan ko sayo, doon na lang ako sa kabila." Sabi niya at umalis na agad.

Napatanga nalang ako at nasundan siya ng tingin. Maybe she have a fever or it's her red day kaya siya masungit. Hay! Type ko pa naman iyong moody.

Nawala na sa babae ang pansin ko ng biglang dumami ang tao sa harapan ko. Lahat ito ay mga dalaga, napansin ko pa nga ang anak ng taohan namin sa farm. Hindi kuna alam ang gagawin ko kaya buti nalang at dumating na si Manang Agnes.

Lumipas ang araw at palagi na ako sa palengke, uma asa na baka mapadpad at makita ko ang babaeng noong isang linggo. But I did not see her again.

Umuwi ako ng Manila pero tatlong araw lang ako doon. I don't know what's happiness but that girl from yesterday is bothering me in my dreams. God, what is wrong with me?

Bumaba ako sa sasakyan ko at pumasok sa convenient store upang bumili ng tubig. I stopped from walking when I saw the girl and she's with her friends. Maybe?