The Other 'I'

27 : Terrence

Wearing a plaid shirt on top of a white t-shirt, black jeans and sneakers the same way Terrence dressed.

"S-Sino ka?" ang tanging mga salitang nahugot ko mula sa magulong isip.

Itinabingi nito ang ulo patagilid, hindi pa rin humuhupa ang namamanghang ngiti at tingin.

"Hmn? Can't you tell?" Matagal itong tumitig sa akin, unti-unting namimilog ang mga mata na tila hinihintay akong matanto ang gusto niyang ipakiwari. Sabay nitong iniangat ang magkabilang palad sa ere, iminaniobra ang sarili at saka humagikgik bago inanunsyo ito, "I'm Terrence!"

Who the hell is this girl?

Parang gusto nang kumawala ng puso ko mula sa dibdib dahil sa marahas niyong pagtahip. May kung ano sa taong ito na nagsasabi sa aking nasa maling lugar ako—at kailangan kong makaalis.

Tila nahahapo sa paghinga, mabilis lumibot ang paningin ko sa lugar para maghanap ng labasan, sagot o kung totoo nga ba ang nangyayari at hindi isang masamang panaginip.

"It gets boring here sometimes... and I've been dying to see you..."

Isang kwarto. Maliit. Walang mga bintana. Tanging naninilaw na ilaw lang sa nag-iisang bumbilya ang nagsisilbing liwanag dito. Kama, kahoy na lamesa at isang upuan lang ang laman ng silid.

Nasaan ako?

Kumukunot ang noo sa panibagong pagtataka, huling nagtungo ang paningin ko sa pintuang nasa gilid niya. Ngunit nang mahagip ko siya ng tingin ay bahagya akong napatalon pagkakitang blangko na ang ekspresyon niya habang nakatitig sa akin.

"You don't look happy. Aren't you glad to see me again, Eunice? You came here for me, didn't you?"

Gumapang ang kilabot sa buo kong katawan sa binanggit niya. Ang pangalan ko. Bakit niya alam ang pangalan ko?

Higit kong muli ang hininga at halos mapaatras ako pabalik sa kinauupuang kama nang mabagal siyang humakbang palapit—wala nang kahit anong bakas ng ngiti sa ekspresyon niya tulad kanina.

"Dahil ba kay Cali?"

Mula sa natitirang dalawang metrong layo ay mahina akong napatili nang kumaripas siya ng hakbang bigla palapit—stopping in front of me. Nanginginig, nanigas ako sa kinauupuan nang unti-unti siyang yumukod para lang ipantay ang linya ng mga mata namin.

"Tell me. You wanted a cool-off because you want to be with him—all this time you've been cheating on me with that prick!"

Paano niya nalaman ang mga 'yon?

Hindi ko na alam kung ano ang uunahin—ang paghikbi o ang pagkalma sa nakapanghihinang takot na namamayani sa buo kong sistema. Sinubukan kong magsalita ngunit hindi ko mahanap ang sariling tinig.

Paulit-ulit kong hinila ang braso mula sa pagkakatali niyon sa belt ngunit halos hindi iyon natitinag sa higpit.

Hinablot niyang bigla ang mukha ko mula sa baba, ang mga daliri niya'y halos bumaon na sa magkabila kong pisngi dahil sa gigil. Kita ko ang ilang ugat mula sa namumula at nanlilisik niyang mga mata dahil sa halong galit at dismaya.

"I've been with you... I never left your side in your hard times! How could you do this to me, Eunice? At sa walang kwentang lalaking 'yon pa?!"

Sa kabila ng takot ay hindi ko na napigil ang sunod-sunod kong hikbi. Everything was in vain. We took our chances only to head to our death. Hindi ko alam kung anong nangyari kay Cali pero pakiramdam ko'y responsable ako sa kung ano mang kinahantungan niya. If I didn't insist to go back here—if I just listened to Dina and Mike and come with them instead, hindi sana 'to nangyayari.