GRUBA HOŞ GELDİNİZ

13.Bölüm

Medya:Sıla Aydoğdu

Sıla Aydoğdu...

Kankamm

Siz:Ya kanka Batu İzmir'e gelmiş!

Kankamm:Eeee??

Siz:Ee'si EGE!

Kankamm:Ya bir dur sanki sizi birlikte görecek

Siz:Doğru diyosun.

Siz:Ama ya görürse?

Kankamm:Sıla sen bu oyunu daha ne kadar daha sürdürmeyi düşünüyorsun?

Siz:Şimdi sırası mı Aleyna?

Siz:Batu diyorum. Ege diyorum.

Kankamm:Bende sana alo diyorum!

Siz:?

Kankamm:Dur dur kafam karıştı.

Kankamm:Sıla artık sana bu konuda yardım edebileceğimi sanmıyorum..

Siz:Ne?!

Siz:Aleyna sen iyi misin?

Kankamm:O zaman bana bunu neden yaptığını söyle!

Kankamm:Karar ver Sıla mısın Selin mi!

Siz:Sana söyledim!

Siz:İkisini de seviyorum!

Siz:Ve üzülmelerini istemiyorum!

Kankamm:Sence böyle yapman onları mutlu eder mi?

(Görüldü)

Kankamm:Kaçma Sıla gel buraya!

Telefonumu kapatıp masaya bıraktım ve koşarak yatağa yattım. Bir yandan duvarı izliyor bir yandan da düşünüyordum. Batu'yu seviyordum... Ege'yi de öyle... Acaba Aleyna haklı olabilir miydi?

Esra Kara...

Kapıyı açar açmaz gözlerimi yumdum. Sanki böyle yapınca 'Aa kimse yok gideyim bari' diyecekmiş gibi.

"Esra ne yapıyorsun bilmiyorum ama hemen bana ne olduğunu anlatıyorsun!" dedi ve ellerimi gözlerimden çekti.

Ona her şeyi anlattım. O da ağzı beş karış açık dinledi. Arada anlamadığım sesler çıkartıyor, bazen de şaşırdığını belli ederek gözlerini büyütüyordu.

"İşte böyle.." deyip sustum. Sonlara doğru gözlerim dolmuştu. Ağlayacağımı biliyordum. Neden bu kadar safım ben Allah'ım?

"Ya Esroş ağlama. Gel buraya." dedi ve beni kucakladı. Hiç itiraz etmeden ona sarıldım ve içimi dökmeye başladım.

"Ya Alya! Neden ben? Ne olur söyle!" Hıçkırdım ve burnumu elimin tersiyle sildim.

"Şşş.. Ağlama güzelim geçecek." Beni sakinleştirmeye çalışıyordu ama hiçbir işe yaramıyordu.

"Hiçbir şey geçmeyecek! Hiçbir şey eskisi gibi olmayacak. Ben boşanmalarını istemiyorum. Onları seviyorum! Abim de seviyor. Belki.. belki bunu onlara söylersem boşanmazlar. Onları ne kadar sevdi-" yine hıçkırdım. Ağlamam daha bir şiddetlendi.

"Onları ne kadar sevdiğimi anlarlar..."

Selim Akar...

Esra'nın yazdığı mesajdan sonra hemen üzerimde pijama olduğunu hatırlayıp eşofman giydim. Telefonumu da alır almaz anneme haber verip yukarı kata çıktım. Esralar'ın dairenin önüne geldiğimde kapı açıktı bende hiç beklemeden içeri daldım.

Biraz yürüdüm ve salon kapısına vardığımda içeride Esra ve kim olduğunu bilmediğim sarışın bir kız vardı. Esra ona bir şey anlatıyordu. Ne anlattığını duyabiliyordum bu nedenle kulak kesildim.

"..Sabah annemlerin boşanacağını öğrendim."

"Ciddi değilsin değil mi?" dedi karşısındaki kız bağırarak.

"Keşke ciddi olmasaydım. Keşke her şey bir şaka olsaydı. Keşke sabah uyandığımda annemi gözleri ağlamaktan şişmiş bir halde görmeseydim. Keşke bu sabah bu haberi almasaydım." Sonlara doğru ağlamaya başladı. Karşısındaki kız ona sarıldı. Esra da hiç beklemeden ona sarılınca ağlamaya devam etti.

"Ya Alya! Neden ben? Ne olur söyle!" Hıçkırdı. Burnunu sildi.

"Şşş ağlama güzelim geçecek." Adının Alya olduğunu öğrendiğim kız onu teselli etmeye çalışıyordu ama pek işe yarıyor gibi durmuyordu.

"Hiçbir şey geçmeyecek! Hiçbir şey eskisi gibi olmayacak. Ben boşanmalarını istemiyorum. Onları seviyorum! Abim de seviyor. Belki.. belki bunu onlara söylersem boşanmazlar. Onları ne kadar sevdi-" durdu. Daha fazla ağlamaya başladı. Karşısındaki kız da birazdan ağlayacakmış gibi duruyordu.

"Onları ne kadar sevdiğimi anlarlar..."

İkisi de ağlıyordu. Bizim burada bulunmamızın onu daha çok yıkacağını düşünüp Yağız'a yazdım.

Tırrek

Siz:Yağız olum sakin gelmeyin burada işler karışık.

Tırrek:Ne diyon olum evden çıktım ben.

Siz:Geri gir o zaman onu da ben mi öğreteceğim?

Tırrek:Of tamam sorgulamıyorum.

Siz:Len tırreq seviyom lan seni!

Tırrek:Tamam bb.

Siz:Bb.

Esralar'ın evinden çıkıp eve geri döndüm. Kendisi ne zaman isterse o zaman anlatsa daha iyi olurdu.