Sabah gözümü hiç beklemediğim bir şekilde, alarmsız açtım. Yani eğer annemi de alarmdan sayıyorsak o ayrı. Koşa koşa, artık Allah ne verdiyse, tam gaz mutfağa ışınlandım.
"Efendim anne?" sessizlik oldu. Annemin bakışlarından kötü bir şey olduğunu anlayabiliyordum. Salak değildim herhalde.
"Anne ne oldu söylesene."
"Esra bunu sana nasıl söyleyeceğim bilmiyorum.."
"Söyle işte anne ne dram yaptın. Ay yoksa artık okula gitmeyecek miyim?"
"Okul nereden çıktı şimdi?"
"Ne bileyim öyle aklıma geldi. Hadi söyle artık."
"Esra ben... Yani biz-"
"Boşanıyoruz!" babamın mutfak kapısından bize baktığını konuşmasıyla oraya dönünce anlamıştım.
"N-ne.."
"Evet bu senin için çok ani oldu ama-" konuşmasına izin vermeden sözünü kestim.
"Yok canım ne alaka hiç olur mu öyle şey (!)"
"Esra bir dinle." babamı ilk defa bu kadar ciddi görüyordum.
"Siz ciddisiniz?" Gözümden akan bir damla yaşı umursamadan oturduğum sandalyeden kalktım ve odama doğru yol aldım.
Bunu bana, bize nasıl yaparlardı. Peki nedeni neydi? Biz gayette mutlu bir aileydik. Yani öyleydik, değil mi?
Tam odamın önüne geldiğimde nefes alamadığımı hissettim. Yaşlar gözlerimden sanki uzun zamandır bu anı bekliyormuş gibi süzülüyordu. Annem ile babam boşanıyordu, ailemiz parçalanıyordu ve benim tek yapabildiğim ağlamaktı. Çünkü elimden başka hiçbir şey gelmezdi.
Odamın kapısına tutundum. Başım dönüyordu. Ayakta kalacak halim yoktu. Tam o anda bir küfür savurdum.
"Amına koyim böyle hayatın!"
Bu ilk küfürümdü ve sanırım son sözüm olacaktı...
/*****/*****/*****/*****/*****/*****/*****/*****/
Batu Kara...
Odamda oturmuş müzik dinliyordum. Sonra Esra'nın odasının kapısı açıldı. Benim dün akşam öğrendiğim kahredici haberi ona da söyleyeceklerdi.
Dinlediğim müziği kapatıp odamın kapısına dayandım onları daha net duyabilmek için. Bir yandan da istem dışı ağlıyordum.
"... Ay yoksa artık okula gitmeyecek miyim?" Esra'nın söylediği şeyle yüzümde ufak bir tebessüm oluştu. Durum ne kadar kötü olursa olsun illa buluyordu yapacak saçma bir şey. Bu huyunu çok seviyordum. Belki onun gibi olsaydım bende olan hiçbir şeyi anlamazdım. Anlamaya çalışmazdım.
Annemle babamın boşanacağı son zamanlarda ettikleri kavgalardan belliydi. Sanırım baba demeye korktuğum adamın hayatında başka biri varmış. Annem bunu öğrenmiş ama hiç belli etmemiş. Biz üzülmeyelim diye...
"Yok canım ne alaka hiç olur mu öyle şey (!)" Esra'nın dalga ile karışık söylediği şeye karşın ağlamam daha bir şiddetlendi. Onu hiç böyle görmemiştim.
Başka bir şeyler daha konuştular ve kulağıma gelen ayak seslerinden Esra'nın odasına geldiğini anladım. Onun yanına gitmek için odamdan çıkacağım sırada söylediği şeyle olduğum yerde kaldım. Küfür mü etmişti o?
Hızla odamın kapısını açıp onun odasına koştum. Tabii yerde yatan bir adet Esra görmeyi beklemiyordum. Sanırım duydukları ona çok ağır gelmişti.
"Esra! Uyan Esra!" bağırıyordum ama boşa. Onu yerden kaldırdım ve yatağına yatırdım. Bunu hak etmiyordu. Annem de öyle. O kadar uzun süre hiçbir şey olmamış gibi davranıp ama her şeyin farkında olmak kolay olmamıştır. Kardeşimin yanağına küçük bir öpücük kondurdum ve odadan çıktım. Biraz yalnız kalmaya ihtiyacı vardı.
Ay noluyor iyice duygusala bağladım ben. Neyse sonraki bölümde görüşürüq┌(・。・)┘♪
Insta: bytr_reminee
Pin: holldme4everr
Sc: it-couldbe
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GRUBA HOŞ GELDİNİZ
HumorGüzel bir kızın yakışıklı 5 erkekle tanışması ve gerisinde yaşayacakları hem romantik hem tutkulu hem de eğlenceli hikayenin ele alındığı bu kitaba hepinizi bekliyorum...🤪 Düşük IQ:Ya siz niye evlenmiyorsunuz ki Salak: Katılıyorum nikâh şahidiniz b...
