GRUBA HOŞ GELDİNİZ

18.Bölüm

Medya: Şarkı var dinleyin onu

°°°

Selamm! Ben geldim. Acaba diyorum okuyanlar diyorum oy mu verse diyorum?

Bu arada ben yine azıcık üşendim olay yazmaya mesajlaşma oldu bu bölümde çoğunluk.

Abim yarın eve gidiyor ve ben sevinçten uçuyorum. Yani abartmayın tabii ki abimi çok seviyorum(!) Şimdi benim son senem olduğu için malûm sınav var, ben test çözüyorum. Peki abimin içinde bulunduğu evde bu mümkün mü? Tabii ki kesinlikle hayır!

"Esra, kardeşlerin gülü. Canımın içi-"

"Ne istiyorsun abi?"

Bana içeriden sesleniyordu. Sorumdan sonra odamın kapısına gelip yaslandı ve üzgün bir surat yaptı.

"Aşk olsun Esra. Ben sana sadece bir şey isteyeceğim zaman mı iltifat ediyorum?"

Sakin bir tavırla "Evet." dedim kafamı test kitabından kaldırmadan.

"Ayıp ediyorsun ama. Bana bana abine bunlar söylenir mi?"

"Salak mısın abi? Ben ne dedim şimdi Allah'ını seversen? Sus git başımdan. Ders çalışmam lazım."

Masanın yanına çöküp beni izlemeye başladı. Ona dönmedim ama alttan alttan bakıyordum.

"Esra..." dedi sessizce. Fısıldar gibiydi. Sanki birilerinin onu duymasını istemiyor gibi. Kafamı kaldırıp yavaşça ona baktım. Emekleyerek yanıma kadar geldi ve kulağıma fısıldadı.

"Bana para versene" diye devam edince kalemi kafasına fırlattım. Bende burada oturmuş insan gibi dinliyorum. Ama kabahat bende onu insan yerine soktum.

"Abi çık dışarı yoksa seni boğacağım!" Hızlı adımlarla tekrar kapının yanına gitti ve bana döndü.

"Başkalarının kardeşleri abileri ne isterse yapıyor, bizimki azıcık para istedik diye tehdit ediyor!" diye bağırdı ve tabi beklendiği üzere annem de soluğu odamda aldı. Şimdi kadro tamamlanmıştı.

"Sizin bu kavgalarınız yemin ediyorum beni öldürecek en sonunda!" diye yakınırken benim önümdeki kitaplara kaydı gözü. Hemen yanıma gelip gözlerini büyüterek baktı bana.

"Esra, kızım iyisin değil mi yavrum?!" derken eliyle ateşime bakıyordu.

Kafamı sallayıp ellerinden kurtuldum ve anneme baktım.

"Anne niye böyle diyorsun ya! Test çözüyorum işte. Çalışmam lazım!"

Kalkıp abimi de tuttu ve onu sürükleyerek odamdan çıkardı. Bir yandan da konuşuyordu.

"Bırakalım da çalışsın kardeşin. Sen bir şey olamadın, o olur belki."

Gülerek kitabıma döndüm. Kalemimin burada olmadığını fark edip aramaya başladım. En son abime attığımı hatırlayıp yerde yatan gazi kalemime baktım. Onu oradan hayatta alamazdım çok uzakta. Başka bir kalem alıp soruları çözmeye devam ettim.

/*****/*****/*****/*****/*****/*****/*****/*****/

İki saatlik çalışmanın ardından tutulan belime elimi koyarak ayağa kalktım. Az daha otursam yapışabilirdim. Ders çalışırken rahatsız olmamak amacıyla telefonumu sessize almıştım. Açar açmaz bildirim sesleri birbirine girdi. Rastgele bir tanesini açtığımda sınıf grubundan geldiğini gördüm. Ne olabilirdi ki? Umarım ödev felan değildir yoksa şuracıkta bayılırım! Şaka yapıyorum tabii ki, ciddiye almayın.

12/B Sınıf Grubu

12/B Arın:Arkadaşlar beden hocası bir duyuru yapmamı istedi.

12/B Süleyman:Yap bize ne