GRUBA HOŞ GELDİNİZ

14.Bölüm

Medya:Karakter tanıtımı

Espri'de 1.37K'da 1.'yizzzz

Hepinize teşekkür ederim ♡

Hadi kitaba dönelim.. İyi okumalar...

•••

(İki gün sonra)

Alya'ya olanları anlatmamın üzerinden iki gün geçmişti ve ben hâlâ neden gelmediklerini anlamıyordum. Sonunda dayanamayıp gruba yazma kararı aldım.

Grup İşte Dayı

Siz:Selam!

Hakan:...

Hakan:Selam

Siz:Şey ben bir şey sormak istiyorum.

Yağız:Acaba ne?

Ege:Bak çok merak ettim şimdi.

Ege:Sorma. Bize ne?

Selim: Ege!

Ege:Ne?

Selim:Sen ne sormak istiyordun Esra?

Siz:Şey..Hm

Siz:Oğuz neden grupta değil diyecektim.

Yağız:Emin misin?

Siz: evet.

Selim:Haklısın.

Esra son görülme 14:25...

Selim kişisi 0505* kişisini gruba ekledi

0505*:Ben niye buradayım?

Ege:Esra hanım öyle istedi diye.

Ege son görülme 14:28...

0505*:Yaa

Selim:Ne yaa Oğuz bey?

0505*:Hiiç

Selim:Öyle diyosun?

0505*Öyle diyorum.

Selim:Öyle olsun bakalım.

Hakan:Esra niye hiçbir şey yazmıyor?

Yağız: İnterneti kapalı galiba

Yağız: Mesajlar tek tik.

Selim:Okuldayız. Ders başladı.

Yağız:Sen niye yazıyon?

Selim:D-ders boşşş

Hakan:Ya bu da ayrı bir zengin yaa

Yağız:Hadi ben kaçar ders başlıyor.

Yağız son görülme 14:59...

Hakan:Bye

Selim:Hakan hadi gel Pubg

Hakan:İyi hadi geliyom.

Selim son görülme 15:00...

Hakan son görülme 15:01...

Ders sonunda bittiğinde işkenceden kurtuluş partisi verdim. Kimya ne ya? Sözelcilerin gözü yaşlı..

Tam kantine gitmek için sınıftan çıktığım sırada müdür duyuru yaptı.

"Bütün öğrenciler bahçeye! Bütün öğrenciler bahçeye!"

"Abi açım aç aç!" diye bağırmamla bütün koridor bana döndü. Ben bunu sesli mi söylemiştim ya...

Koşar adım bahçeye çıktım ve bizim sınıfın sırasına geçtim.

Önce müdür derslerle ilgili bir şeyler söyledi. Sonra da müdür yardımcısı hafta sonu yapılacak basketbol maçından bahsetti. Bende kafa dağıtmak için gidecektim.

/*****/*****/*****/*****/*****/*****/*****/*****/*****/

Sonunda bütün dersler bitmiş eve gelmiştim. Odamda oturmuş günlük faaliyetimi yapıyordum. Yani Leonardo DiCaprio'yu stalklıyordum. Aniden odama abimin girişiyle telefonu suratına attım.

Ne olur kırılmasın

Ne olur kırılmasın

Telefonu havada yakalayınca derin bir nefes verdim. Yatağımdan kalkıp yanına gittim. Telefonumu bana uzattı bende alıp sarıldım -telefona-.

"Ne oldu abi?"

"Mahkeme yarım saat sonra." Gözüm doldu. Elimdeki telefonu daha sıkı tutmaya başladım.

"T-tamam." Onun da gözleri doldu. Sonunda dayanamayıp kollarımı ona sardım ve ağlamaya başladım.

"Abi..."

"Tamam. Daha fazla üzme kendini. Bunu birlikte atlatacağız."

Abi..Abi ben annemi sevi-seviyorum... Babamı da seviyorum. Ayrılmasınlar. Hep birlikte olalım."

"Geçecek abicim... Geçecek."

(Yarım saat sonra)

"Abi emin misin?"

"Evet Esra. Onuncu soruşun bu."

"Ama ne yapayım. Heyecanlandım."

"Tamam hadi gidelim." Başımı salladım ve içeri girdik.

(Mahkemeden sonra)

Mahkeme kararı ile bizi anneme verdiler. Babamı eğer biz istersek görebilirmişiz. Bu benim için çok zor oldu ama katlanmalıydım.

Annem bir psikologla konuşmanın bana iyi geleceğini düşünüp birini buldu. Birkaç saat sonra ilk randevumuz var.

Psikolog Randevusu..

"Merhaba Esra."

"M-merhaba."

"Nasılsın falan demeyeceğim. Nasıl olduğun gayet belli."

"Nasılım?"

"Yıpranmış, kırılmış, üzgün.. Yani kendini bir boşlukta hissediyorsun. Aslında hep o boşluğun içindeydin ama kendini avutuyordun. Annen ile babanın boşanması da bardağı taşıran son damla oldu."

Sustum. Haklıydı. Benim kendime bile itiraf edemediğim şeyleri yüzüme vurmuştu. En kotu yanı ise haklı olmasıydı. Kendimden nefret ediyordum.

"Peki bana arkadaşlarından bahseder misin Esra?"

"B-benim arkadaşım yok."

"Olmaz olur mu? Güneş var, Alya var."

"Siz nasıl-"

"Annen anlattı. Hadi sende anlat."

"Güneş annemin çok yakın olduğu bir kadının kızı. Onunla tanıştığımızda aramız iyiydi. Hâlâ öyle. Alya da kuzenim."

"Bak Esra sana karşı açık olacağım. Güneş senin arkadaşın. Sen sadece uzun bir süre yalnız olduğun için bunu anlamadın. Seni anlıyorum ve bu yalnızlık duygunu birlikte yeneceğiz. İnan bana!"

Işıl Hanım haklıydı. Söylediği her bir cümle, her bir söz o kadar haklıydı ki... Ben yalnız değildim. Güneş vardı. Alya vardı. Annem ve abim vardı. Ben yalnız değildim. Benim kocaman bir ailem vardı. Babam olmasa bile biz bir aileydik ve hep öyle kalacaktık...