the monster cannibal

×× 17 ××

Hanna Jacobs

Ik moest in slaap zijn gevallen, want toen ik mijn ogen opende schudde mijn vriend me wakker aan de schouder. Verstrooid ging in overeind zitten. Mijn vriend kwam naast me zitten met een bezorgd gezicht.

"Weet je dat er een jongen onze keuken aan het plunderen is?", Hij klonk niet echt blij. Ik draaide me om richting de keukendeur en zag Lino daar staan midden in een enorme rommel. Ik stond op en wankelde even door dat ik te snel was, daarna liep ik naar de keuken. Bij de deur bleef ik staan.

Lino keek me betrapt aan:" Heb je honger?", Vroeg ik hem. Hij knikte op een schattige manier. Ik schudden mijn hoofd en begon de rommel op te ruimen. Na enige twijfel probeerde Lino me te helpen, alleen werd de rommel er niet echt beter op. Ik stuurde hem naar mijn vriend: "Jim? Wil je Lino even bezig houden, dan ruim ik deze rommel op."

Jim, mijn vriend, zuchtte maar stemde toe. Lino liep de keuken uit waarbij hij meerdere keren viel. Jim stond lachend bij de deur wanneer Lino hem passeerde.

"Lino, is dat niet het werkstuk waar je vroeger aan werkte?", Ik draaide me naar hem om niet wetend wat hij wel of niet daarvan wist.

"Hij is een top geheim project. Hoe weet je ervan?", Hij stond daar naar me te kijken met een kinderachtige grijns op zijn gezicht.

"Ik heb je documenten gezien, Ze lagen open en bloot op je bureau. Daarnaast heb je af en toe zijn naam laten vallen. Hij was een robot of iets in die richting toch?", Ik keek Jim stomverbaasd aan. Schuin achter hem stond Lino naar Jim te kijken, Niet wetend wat hij eigenlijk moest doen.

"Lino is een cyborg.",Lichte ik toe: "Het is oké, Lino. Jim doet je niks zolang jij ook lief bent voor hem. "Lino leek te ontspannen bij deze woorden en liep de woonkamer weer in.

"Ik ben alleen bang om Lotte. "Biechtte Jim op: "Hoe wil je dit aan haar uitleggen?"

Ik dacht even na vooraleer ik hem antwoord gaf:" Lotte hoeft de details niet te weten. Voor haar zal Lino een speciale grote broer zijn." Ik glimlachte naar Jim. Daarna draaide hij zich om en wende zich tot Lino die in de speelgoed box van Lotte aan het rommelen was. Poppen, prinsessenkleedjes en pony's vlogen door de woonkamer.

Ik hoorde ze praten terwijl ik verder opruimde. Ik pakte een pan vast om deze terug te leggen toen er een helse pijn door mijn gewonde hand schoot. Ik slakte een korte kreet van pijn en kromp in elkaar. Jim kwam weer bij de deur kijken.

"Gaat het wel?", Hij keek vreemd op toen hij mijn gewonde hand opmerkte waar het bloed door mijn geïmproviseerde verband drong. Ik knikte alleen maar en wouw verder doen. "Ik ga met jou naar de dokter gaan.", Melde hij.

"Is niet nodig, iemand moet op Lino passen.", Ik probeerde nonchalant te klinken, maar de pijn die ik had liet mijn stem trillen.

"kan iemand op hem passen in de tussentijd?", vroeg Jim me.

Ik dacht even na waarna ik antwoorden:" Anderson kan dat, dan kan hij meteen beginnen aan een nieuw programma voor Lino."

Jim knikte daarna liep hij de woonkamer in en nam Lino op één arm, met de andere hiep hij mij overeind. Ik ging op de passagiersstoel zitten terwijl Jim Lino in Lotte's autostoel vastzette. Hij reed de straat uit, en ik wees hem de weg naar Andersons huis.

Daar aangekomen belde hij aan en sprak een kort woordje met de oudere man. Achter me zat Lino met mijn lange donkere haar te spelen dat hier en daar tussen de stoel doorkwam. Hij leek net een jong kind, maar dan met het lichaam van een zestien jarige.

Jim kwam terug en nam Lino uit de auto om hem aan Anderson te overhandigen. Ik glimlachte naar hem wanneer Jim en hij de voorkant van de auto passeerde.

Daarna kwam Jim terug en reden we naar het ziekenhuis.

Cyborg Linoleic

Ik begreep niet wat er aan de hand was. Waarom zette Hanna me bij Anderson af? Waarom bracht hij me naar een trap die naar beneden liep?

De trap kwam uit in een soort labo. Anderson zette me op een stoel neer en vertelde me te blijven zitten. Hij sloot me aan op de computer die er stond.

Diepe fronsen liepen over Andersons voorhoofd terwijl hij naar het blauw oplichtende scherm tuurde. Ik legde mijn hoofd neer op mijn armen op tafel en sloot mijn ogen.

Iets wat ik misschien beter niet deed...

Achteraf gezien dan...