Cyborg Linoleic
Nu ken je mijn verhaal...
Het koste me een lange tijd, al heb ik geen tijdsbesef meer, om dit alles neer te schrijven in de schriftjes. Al heb ik geen idee of iemand ze ooit te lezen zal krijgen.
Wat ik wel weet is dat stilaan mijn gevangenis zijn veiligheid verliest. Ik heb sinds kort ontdekt dat ik moet redelijk veel moeite tegen de gladde muren van de buis, die deze kamer met de buitenwereld verbind, weten op te klimmen. Het deksel dat deze ruimte afsloot en was vast gelast al een hele tijd geleden leek te verzwakken.
Momenteel klim ik elke dag omhoog naar het deksel om met brute kracht het deksel nog meer te verzwakken, in de hoop dat ik ooit nog het licht van de zon zou kunnen zien.
En ik weet, op en dag zal mijn inspanningen beloond worden.
Op een dag zal het deksel onder mijn kracht bezwijken.
Op een dag zal ik de zon terug kunnen zien.
Diep van binnen voel ik me vredig bij die gedachten,
Voor nu kan ik enkel nog wachten...
Verloren in tijd...
In de hoop de wereld niet vergeten te zijn....
JE LEEST
the monster cannibal
Mystery / ThrillerIk word gezien als een monster. Gewoon door wat ik ben... Door hoe ik leef... Met wie ik in omgang ben... Ik heet Linoleic , of terwijl gewoon Lino... ik woon zolang ik me kan herinneren als een experiment in een bunker, diep verscholen voor de buit...
