Uzun süredir evde olmayışım ve laptopta çıkan virüs nedeniyle silinen bölümler sebebiyle burada bölüm paylaşamıyordum. Ama bölümleri yeniden yazdım<2
Yukarıdaki müziği açmayı, oy ve yorum yapmayı lütfen unutmayın. Son zamanlarda olan kötü şeylerden ötürü güzel yorumlar okumaya ihtiyacım var.
Bölüm sonunda görüşürüz. İyi okumalar dilerim<3
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Beşinci Bölüm: Davet.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kulağıma gelen sesle gözlerimi aralamaya çalıştım. Her gün erkenden uyandığım için hiçbir zaman alarm sesini duymazdım. Ve bu sabah o duymadığım alarm sesini duymak, çok can yakıcıydı. Kerem'in isteği üzerine Azer Bülbül - Başaramadım yapmıştım. Bunu neden istediğini de anlamamıştım ama ne de olsa alarmdan önce uyanıyorum deyip değiştirmemiştim. Keşke değiştirseymişim. Gözlerim yarı açık yataktan çıkıp kapatmaya çalışırken dengemi kaybetmemle yere düşmem bir oldu.
"Ah!" diye inledim acıyla. Kerem odada değildi anladığım kadarıyla, olsa düşmeme izin vermez engel olurdu çünkü. Düştüğüm yerden iki büklüm kalkarken dirseğini yatağa dayamış bana bakan Kerem'le göz göze geldim ve onu öyle donuk bir şekilde bana bakarken görünce ister istemez irkildim.
"Kerem?" dedim uyku mahmurluğum üzerimdeyken.
"Efendim," dedi.
Bana belki de ilk kez bomboş gözlerle bakıyordu. Bana her zaman baktığı gibi bakmıyordu yani. Aslında bende ona her zamanki gibi bakmıyordum. Eskiden onunla konuşurken sağa sola bakardım. Ama şimdi gözünün içine içine bakıyordum. Bakasım geliyordu. Sanırım rolleri değişiyorduk. Elimdeki telefona bakıp saatin daha sabahın beşi olduğunu fark ettim. Kerem beni beklemeden yataktan kalkıp dolabın başına geçti. Üzerindeki kısa kolluyu çıkarıp spor bir takımını çıkarıp banyoya doğru gitti.
"Üzerimi giyip çıkacağım. Sende ayaklan bir duşa gir de kafan yerine gelsin." dedi yüzüme bile bakmadan.
"Benim kafam zaten yerinde." dedim akşamı aklıma getirmemeye çalışarak. Banyo kapısının eşiğinde durup bana baktı ve elindeki takımı konsolun üzerine bırakıp hızla yanıma geldi.
