Bu bölümü yazmaya başladığımda annemde ev temizliğine başladı DLŞSŞFRKEGKEGVJ Zor şartlar altında tamamladım yani. Hatta tarih de belirtelim; 12.07.23
Sizde bu satırın altına hangi saatte okuduğunuzu yazın, bende yorumlarda olacağım:)
Çok uzatmadan bölüme geçelim. Yukarıya sizin için bir müzik bıraktım. Lütfen dinleyin.
Oy ve yorum yapmayı da unutmayın lütfen. İyi okumalar dilerim^^^
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yirmi Dördüncü Bölüm: Bitti.
"İyi değilim evet. Ama iyi olmak istiyorum."
Arabanın kapısı açılmış, ön koltuğa oturtulmuştum. Gözlerimi kapatmıştım ama uyumuyordum. Sanki her an başıma bir şey gelecekmiş gibi bir his vardı içimde. Ve ben o hissi susturamıyordum. Zaten nasıl susturabilirdim ki? Dakikalar öncesine kadar bir manyağın elindeydim ve o manyak beni öldüresiye dövmüştü. Bununla da kalmayıp, gerçekliğine inanamayacağım şeyler anlatıp kafamı bulandırmaya çalışmıştı. Etkili de olmuştu. Doğru düzgün bilmediğim geçmişimi düşünmekten kendimi yiyip bitirecektim.
Oturduğum koltukta iyice küçülüp, dizlerimi karnıma çektim. Eminim Kerem bir anlığına da olsa dönüp bakmıştı. Belki şaşırmıştı belki üzülmüştü bilmiyorum ama içinin kan ağladığına adım kadar emindim.
Saatlerce çıtımı bile çıkarmadan öylece durdum. Ne Kerem konuşuyordu ne de ben. Sadece susuyorduk. Bir şey fark ettim ki, ben onunla karşılıklı susmayı bile özlemişim. Şu kısacık zamanda hem de. Bir anda duygusallaşıp yüzümü daha çok gömdüm dizlerime. Ağladığımı görsün istemiyordum. Görüp de üzülmesin. Canı zaten yanıyor fazlasıyla. Bir de ağlayışıma ağlamasın.
Ona kıyamıyorum.
İçimde bir yerlerde sürekli onu mutlu edebilmek için çırpınan bir kız var. Şu an bile yalandan kahkahalar atıp yüzü gülsün diye elimden geleni yapabilirim. Bu haldeyken bile sırf o mutlu olsun diye uğraşabilirim.
