Bakit pakiramdam ko ay nakagawa ako ng mali? Pakiramdam ko tuloy hinuhusgahan ko ito masyado.
“You know what, kung titingnan bagay kang maging reyna Luisa. Ikaw ang klase ng babaeng magandang kasama habang namumuno.”
I dig my elbow into his side and he jumps away, sino ba namang hindi mapapatalon kung napalakas ata ang pagsiko ko rito. Pero nungkang magsosorry ako sapagkat nararapat lamang iyon sa kaniya.
Pero imbes na magalit ay nakita ko pang lumarawan ang nakakatawang itsura ng mukha nito. Para bang gumawa gawa ito ng iba't ibang reaksyon na sobrang OA tingnan.
“Stop it. Mabilis akong magkapasa. Alam mo naman itong skin ko parang apple na mabilis magkaroon ng marka.”
I elbow him again for good measure, and suddenly we both laughed as much as we dare. Hindi ko alam kung ano nangyari pero hindi ko mapigilan ang sarili ko na matawa ng malakas at sinabayan lamang niya ako.
"Dami mong sinasabi hali ka na nga balik na tayo roon." Sabi ko na kinanguso lamang nito at kinatango.
We continue on quietly, walking into an easy silence.
This time hindi na awkward. And my usual worries melt away, or at least it step back for a long moment. Naging kalmado na ang lahat at nawala ang pagkabahala ko.
His presence is a pocket of time, a narrow place where we can exist without consequence. Para bang sa ngayon ay nawala muna ang mga agam agam ko pati ang mga bumubulong na salita sa isip ko na nagsasabi sa akin kung anong posibleng mangyari oras na inilipit ko sarili ko sa kaniya.
Pagkatapos ng pag-uusap namin ay tila gumaan ang lahat sa pagitan namin.
Sa ngayon hahayaan ko muna ang sarili ko na makaramdam ng ganito. Hindi ko muna iisipin ang mga problema.
Titingnan ko muna kung paano niya matutulungan ang mga tao.
Ngunit hindi ko rin alam ang gagawin ko oras na dumating ang blue moon. Kaya kahit gustuhin ko man na isakatuparan lahat ng plano ko ay hindi maaari.
Siguro pagkauwi namin ng palasyo ay gagawin ko muna ang nauna kong plano ang paslangin ang may pilat sa mukha na lalaki. Then tatakas ako.
Aalis muna ako at babantayan ang mga kilos ni Kaizen sa malayo at kapag sa tingin ko'y nararapat na akong gumanti ay saka ako babalik muli.
Sa kakaisip ko hindi ko napansin na malapit na pala kami sa dapat naming puntahan and at the end of the field, a figure seems to materialize from the sunlight, shedding drops of dark and light.
Isang bulto ng lalaki na sa tingin ko ay hindi mapakali sa kinatatayuan nito. Nang tuluyan na ngang maanigan ko ito ay napagtanto kong isa ito sa mga mamamayan ng timog.
Tiningnan ko ang suot nito at nakilala ko nga ang kulay no'n na kulay asul.
He is one of the guards in this village. And I saw him hesitates para bang ayaw nitong lumapit sa kinaroroonan namin. Pero alam kong may gusto itong sabihin.
At sa huli tila nagkalakas na ito at dahan-dahan na sinalubong kami.
As he approaches, Kaizen nudges me.
“I think he's afraid of your face.” he whispers and I glance at him briefly, glaring at him. Ang sama ng pag-uugali nito! Para bang nakakatakot talaga ang mukha ko.
“Asshole!” sigaw ko pero tumawa lang ito at nang hinarap ko ang lalaking tiga timog ay nakita ko ang gulat sa mga mata nito.
Doon ko lang napagtanto na sinigawan ko lang pala ng isang masakit na salita ang hari. Na dapat hindi ko ginagawa dahil isa lamang akong hamak na tagapaglingkod.
BINABASA MO ANG
A Prostitute For a Mate
Werwolf"I will never accept you as my luna! A fucking slut! Will never be respected. " He said at hindi ko alam pero imbes na makaramdam ay namanhid na lang ako . If he don't want me then be it. Wala na akong pakealam mas madami pa akong dapat ayusin at as...
