I lay in the bed at alam kong madaling araw na pero wala pa rin akong makapang antok sa aking sistema, I am surrounded by the cold darkness of this room, and I tried not to think about the moment where Kaizen arrives in front of me. Kissing me with fervent passion. Pero wala akong magawa dahil kusa na lamang nagiging malinaw sa akin ang mga naganap.
Sa ngayon ramdam ko pa rin ang kalamigan dahil sa nakahubad kong katawan pero dahil sa matinding pagod ay hindi ko na halos magalaw ang katawan. Para akong nalantang gulay na hindi alam ang gagawin.Nakatitig lamang ako sa kisame habang hinahayaan lamang ang binata na haplusin ang aking balat.
I tried not to long for him. Gusto kong iwaksi ang mga kamay nito pero nahihirapan akong gawin iyon. Para bang nawalan ako ng lakas. Nawalan ng pag-asa. Nakakainis dahil akala ko hindi kami hahantong sa ganito pero dakilang tanga nga talaga ako dahil kusa na lamang umaanod ang katawan ko sa tuksong hatid ng katawan ng binata.
Ang kinakatakot ko lang ay paano na lamang kung malalaman nito na ako nga ang hinahanap niya?
I lectured myself on the reasons why I was doing this, ilang ulit kong gustong kastiguhin ang sarili ko dahil alam kong mali itong ginagawa namin. But the arguments had become muddled in my own mind. Tila ang bilis malusaw ng tamang katinuan na meron ako.
and all I could hear was the drag of my breaths in and out of my body. Hinihingal pa rin ako at para bang may humahabol sa akin na sampung halimaw.
Shit!
I tried to focused on the idea of hunger. Sinubukan ko na lamang alalahanin ang lasa ng pagkain na aking huling kinain. Which I remembered I enjoyed it so much. But each image wavered and slipped through my mind's grasp. Nakakainis dahil napalitan agad iyon ng mga mumunting imahe ng aming mga katawan na nagsasalo sa parehong init at sensasyon.
Lumunok ako at muli sinubukan kong isipin na lamang ang pagkain na aking kinain. I even tried remembering the taste of the syllabub at breakfast, the smooth texture of cream, the tart wine, but the phantom sweet dissolved in my mouth, and all I could taste on my tongue was Kaizen'smouth.
Wait?!
Saan ko na naman nakuha ang ideyang iyon? Akala ko ba pagkain lang ang iisipin ko pero bakit ang lasa lamang ng labi at balat ni Kaizen ang aking nalalasahan?
Bakit ba ginagambala nito ang aking sistema?
Damn! All I can do now is to close my eyes, wishing that I won't be bothered again by the idea of him being with me.
Hindi ko dapat iniisip kung gaano kasarap ang makulong sa bisig nito.
Dahil kahit gaano pa kagusto ng aking katawan ang pinapadama nito ay mahirap pa rin kalimutan ang tunay na misyon ko.
Hindi naman pwede na hahayaan ko ang sarili ko na mas lalong malunod.
Pero bakit ganoon? Bakit ni hindi ko man lang magalaw ang katawan ko ngayon?
Wala akong magawa.
Nakakulong pa rin ako sa mundo ng pagnanasa. Hanggang sa dahil sa pagod unti-unti akong nagpatangay sa dilim.
Hinayaan kong tuluyan na malunod at mapapikit.
Sana nga panaginip lamang ang lahat.
Sana nga bangungot lang ang lahat.
Sa gitna ng madilim na kwarto ay hindi ko mapigilan na hindi mapaungol.
Dahil muli sinalakay na naman nito ang aking nanghihinang katawan.
moving like a ghost. I didn't even know na lumalapit na naman sa akin ang binata. I felt the warmth radiating off his body.
I trembled before he can even touched me. Para bang alam ng katawan ko na siya ang lalapit.
BINABASA MO ANG
A Prostitute For a Mate
Werewolf"I will never accept you as my luna! A fucking slut! Will never be respected. " He said at hindi ko alam pero imbes na makaramdam ay namanhid na lang ako . If he don't want me then be it. Wala na akong pakealam mas madami pa akong dapat ayusin at as...