A Prostitute For a Mate

67 Luisa's POV

Naglakad ako papunta sa aming kwarto kung saan naalala kong roon ko nailagay ang aking bag na kung saan doon ko nailagay ang bote ng gamot na kailangan kong inumin. Dahan dahan ang aking bawat galaw para hindi makakuha ng atensyon mula sa mga taong nadadaanan ko.

Dam it! Kanina nang dumiretso ako sa unang kwartong tinuluyan namin ay wala na akong nakitang kahit isang bag. Mukhang inilipat na ng mga tiga timog ang aming mga gamit sa bagong kwarto namin. Kaya ito ako ngayon at dahan-dahan ang bawat galaw papunta sa kwartong tutuluyan namin.

And it wasn't my room alone! Kaizen needs to share it with me! Dagdag stress iyon para sa akin at nakakainis ng sobra dahil ang malas malas ko.

Goddess!

I've been hiding for so long, spying the villagers. Waiting for an opportunity to sneaks in. Kanina pa kasi ay hindi ako basta basta kumikilos papunta sa kwarto dahil madami pang mga mamamayan ang palakad lakad. Sakto na ngayon ay maggagabi na ay pumasok na sila sa kaniya kaniya nilang bahay samantalang si Kaizen naman ay naroon pa sa opisina ni Howard.

I made sure Kaizen is also busy talking with Howard when I came back. It’s a good thing that they are busy having their meeting because right now, it gives me time to looked for the bottle of medicine I brought with me. Hindi kasi pwedeng haharap ako kay Kaizen habang ang amoy ko'y hindi natatakpan.

Nagdala rin ako ng bulaklak na siyang may malakas na amoy upang oras na makapasok ako sa kwarto ang amoy na maiiwan ko ay matatakpan ng malakas na amoy ng bulaklak na dinala ko.

Dahil oras na makainom ako ng gamot ay hindi pa rin ako makakasiguro na pati ang nilalakaran ko ay walang maiiwan na bakas ng amoy ko kaya sinigurado kong mas malakas ang amoy ng bulaklak kaysa sa maiiwan kong amoy.

Damn! Kailangan ko nang bilisan dahil mamaya kaonti ay baka hahanapin na ako ni Kaizen at baka puntahan niya ako rito sa kwarto.

I need the medicine right now!

Nang malapasok na ako sa kwarto ay nakahinga ako nang maluwag at agad na hinahanap ng aking mga mata ang kinalalagyan ng bag ko.

Pero nanlaki ang mga mata ko nang makakita ako ng maliit na bote na katulad ng boteng pinaglagyan ko ng gamot sa lapag.

Hindi kaya nahulog ito sa bag ko at hindi man lang namalayan ng mga taong nag-aayos na may bagay na pala silang nahulog?

Paano na lang kung naunang nakita ni Kaizen ito?

Tiyak mas malaking problema. Agad na dinampot ko ang bote at saka binuksan iyon. Hindi na ako nag-aksaya pa ng oras at ininom ko na iyon agad pero kumunot ang noo ko nang malasahan ko ang kakaibang lasa.

W-Wait! Bakit iba ang lasa? Bakit hindi mapait? Tiningnan ko muli ang bote at nagulat ako nang makita kong may maliit na pangalan na nakaukit roon na tiyak pangalan ng may-ari.

Sh*t!

Bumuka ang bibig ko dahil sa gulat. Hindi ito ang gamot ko!

Teka asan ang gamot ko?

Mabilis na hinanap ko ulit kung saan ang bag ko at nakita kong nakalapag iyon sa gilid ng kama.

Kaya dali-daling nilapitan ko iyon at binuksan at sa loob no'n nakita ko na sa wakas ang hinahanap ko.

Agad na binuksan ko ang bote at ininom ang laman no'n to my relief the bitter and familiar taste exploded inside my mouth.

And it spreads inside me making me weak and dizzy.