Ang dugo na lumalabas sa sugat na nasa bandang dibdib ng aking ina ay biglang naging itim habang ang mga mata nito'y nakatutok pa rin sa akin.
“You let me die Kaizen, you made me like this,” she said. She spoke it past a bubbling in her throat. Para bang may kung anong nakabara sa lalamunan nito na kapag nagsalita ito ay puro matitinis na salita na tila ba kayang sumugat sa aking tenga ang lumalabas roon.
“Mother.” I couldn’t say any more. She lifted a hand to me, pilit na inaabot ako kahit na nababahiran iyon ng sarili nitong dugo.
Rinig ko ang ingay ng bintanang nasa likod na para bang may lindol na siyang gumagalaw roon at nang akmang aatras pa ako ay hindi ko na magalaw ang aking mga paa. At para bang may tumutulak sa akin papalapit sa akin ina na ngayon ay nakatingin lamang sa akin gamit ang kaniyang mga mata na napupuno ng luha na kulay dugo.
May binulong itong mga salita pero hindi ko na marinig sapagkat tila may mga ingay at sigaw akong naririnig na siyang mas malakas kaysa sa mga sinasabi ng aking ina.
"Lukas! Lukas!” A shout reached my ears, parang ang layo ng pinanggalingan nito pero napakapamilyar no'n sa akin. Napatingin ako sa likod ko kung saan ngayon ay kita ko nang nakabukas na iyon kahit hindi ko naman binuksan kanina.
“Jump!” Mother said. But my mother didn’t sound like Mother any more. Kailanman hindi nito ninais na masaktan ako.
Hindi nito hihilingin na makita akong nahihirapan.
At kahit kailan hindi nito gugustuhin na isakripisyo ko ang sarili ko para sa kaniya.
Kung tutuusin kaya nitong isakripisyo ang lahat mapabuti lang ang lagay ko.
Ngunit kung ito lang ang tanging paraan para mapatawad niya ako ay gagawin ko.
Tatalon ako at hahayaan kong masaktan ang sarili ko. Gagawin ko ang lahat mawala lamang ang sakit at hapdi na ngayon ay nararamdaman kong gumagapang sa loob ng aking dibdib.
"Jump Kaizen!" Nakatingin ako ngayon sa ibaba kung saan kita ko ang taas no'n.
“Kaizen! What the hell!” The shout came louder now, and a more violent jolt threw me to the floor. Napasinghap ako at habol ko ang aking hininga dahil halos hindi ako makahinga.
Nanlalabo pa ang aking mga mata noong una at hindi ko alam kung ano ang nangyayari sa akin.
“Get out of the fucking way, Kaizen." I recognized Luisa's voice. She stood framed in the doorway, lamplight behind. And somehow I lay on the floor at her feet. Not by the window. Not naked, kundi may damit ako pero ang kaibahan lang ay may bahid na dugo ang mga iyon.
Para akong batang yakap yakap ang aking sarili habang nakayukyok sa pinakagilid ng aking kwarto malapit sa pinto kung saan ngayon ay napagtanto ko na ang katotohanan na lahat ng mga nakita ko kanina ay isa lamang bangungot.
Ngayon ay pansin ko rin ang mga nagkalat na mga basag na gamit samantalang ang mga kurtina ay nagkaroon ng mga marka ng aking kuko.
Pero kahit saan ko ilibot ang aking mga mata ay hindi ko nakita ang aking ina.
Hindi ko ito mahagilap.
Nanginig ang aking mga kamay at may nakita akong mga sugat roon at may mga bubog rin na nakabaon sa aking kamao at palad Na siyang pumipigil sa paggaling ng aking mga sugat.
Kumuyom ang kamao ko na siyang naging dahilan upang mas bumaon ang bubog roon pero kahit konting hapdi ay wala akong maramdaman.
Damn it! Ang sakit lang dahil hindi ko akalain na hanggang ngayon ay magiging mahina pa rin pala ako.
BINABASA MO ANG
A Prostitute For a Mate
Hombres Lobo"I will never accept you as my luna! A fucking slut! Will never be respected. " He said at hindi ko alam pero imbes na makaramdam ay namanhid na lang ako . If he don't want me then be it. Wala na akong pakealam mas madami pa akong dapat ayusin at as...
