Başıboş Çocuklar-Stray Kids

Changbin

Aradan 1 hafta geçmişti. Birbirleriyle doğru düzgün iletişime geçmiyorlardı. Seungmin aralıksız araştırmalarına devam etmişti. Yaz tatili de olduğu için, sabahlamasına kimse karışmıyordu. Chan onun için endişeliydi, doğru düzgün yemek bile yemiyordu Seungmin. Sürekli araştırmalar yapıyor, 2-3 saatlik uykuyla duruyordu. Bu konuyu çok kafaya takmıştı, eğer işleri düzeltemezse arkadaş grubu dağılacaktı. Dağılmaya çok yakınlardı, hemen çözmesi gerekiyordu. Yoksa herşey daha kötü olacaktı.

Bulduğu şeylerden, karşı yurdun müdürüyle bu olayların bi alakası olabileceğine vardı. Aynı zaman da Hyunjin'in telefonunun hacklendiğini öğrendi. Jisung bunu yapabilecek kadar böyle şeylere hakim değildi, hem de üşenirdi. Aynı zaman da Jeongin'e çarpan adamla hapishaneye görüşmeye gitmişti. Adam çok tedirgindi, birşeyler biliyordu. Söylediği tek açık şey, "ne olursa olsun, birbirinizden kopmayın. Amaçları bu." Olmuştu. Bunu kimlerin yaptığını bilmeyen Seungmin, daha fazla araştırmak istedi.

Eğer adamın dediği gerçekse, araştırmalarını arkadaşlarına anlatmak zorundaydı. Çünkü onları ayırmak istiyorlarsa, başka şeyler de yapacaklardı. Hemen arkadaşlarına tek tek haber verip odalarına çağırdı. Seungmin ayakta duruyor, diğerleri karşısında ki yatakta oturuyordu.

"Hadi artık." Dedi bıkkınlıkla Jeongin.

"Pekala başlıyorum. Size mantıksız gelebilir, fakat uzun zamandır araştırma yapıyorum. Başımıza gelenler tesadüf değil, planlanmış. Ve biz daha planın başını yaşadık, bunun dahası da var. Jeongin'e çarpan araba kırmızı ışıkta önce durmuş. Ama Jeongin'i görür görmez gaza basmış. Hedef sendin, amacı da seni öldürmek değildi. Bu yüden daha yavaş çarptı. Adamla hapishaneye görüşmeye gittim. Başımıza daha birsürü şeyin geleceğini söyledi. Bu durum da biribirimizden kopmamalıyız. Bu dediklerim bir uydurma değil, araştırmaları yaparken sabahladığımı bile biliyorsunuz." Diye açıkladı Seungmin.

"Peki ya.. Hyunjin'in telefonunda ki mesajlar?" Dedi Chan.

"Jisung yaptı." Dedi Hyunjin.

"Yapmadım!" Dedi Jisung.

"Hyunjin üzgünüm ama Jisung yapmadı. Araştırmalarıma göre telefonunu hacklemişler. Ayrıca mesajlarda ki yazım tarzının Jisung'un yazım tarzıyla alakası yok. Hem de Jisung hiç bir telefonu hackleyemez. Bu konu ile ilgili en ufak bilgisi yok, hem de bunu yapmaz, çok üşenir. Yani hepsi bizi birbirimize düşürmek içindi, sadece bunun için." Dedi Seungmin.

"İyi de birileri bunu bize neden yapsın?" Dedi Felix.

"Onu araştırıyorum şuan. Ne olacağını bilmiyorum." Dedi Seungmin.

O anda Changbin'in telefonuna bir mesaj geldi.

"Hey, buna bakmalısınız." Dedi Changbin.

Bilinmeyen:
Saat 00:00.
Yurdunun aşağısında ki terk edilmiş evde olacağım.
Yalnız gel.

"Yalnız gitmeyeceksin. Bu bir tuzak. Beraber gideceğiz." Dedi Seungmin.

"Pekala, tam on ikiye son iki saat. Vaktinizi iyi değerlendirin."Dedi Chan.

2 saat sonunda.

"Vakit geldi." Dedi Seungmin.

Bir çanta hazırlamışlardı, içinde su, bıçak, ilk yardım için birşeyler vesaire vardı. Ne olacaklarını bilmedikleri için tedbirli olmak istemişlerdi.

Terk edilmiş eve gidip, etrafı kontrol ettiler. Kimse yoktu. Hiçkimse. Ne yapacaklarını anlayamadılar, neyi bekleyeceklerdi? Karşılarına nasıl bir şey  çıkacağını bile bilmiyorlardı.

Ardından üst kattan bir çıtırtı duydular. Hep beraber yukarı çıkıp, yukarı odaları kontrol ettiler. O anda bir kapı çarpılma sesi duydular. Changbin'in kontrol ettiği odanın kapısı bir anda kapanmıştı ve hepsi oraya yönelmişti.

"Changbin!! Hey!! Orada mısın ses ver!" diye seslendi Chan.

"Hyung! Yardım ed-" diyecekken Changbin'in sessizliği yankılandı. Etraf sessizleşti. Şok olmuşlardı. Ne oluyordu?

"Bizi tehlikeye atıyorsun!" Diye bağırdı Minho Seungmin'e.

"Ne?! Hayır, sizi kurtarmaya çalışıyorum!" Dedi Seungmin.

"Bu şekilde mi?! Ona ne olduğunu bile bilmiyoruz!" Dedi Minho.

O anda Seungmin anladı. Minho haklıydı. Onları tehlikeye atmıştı. Beraber geldikleri için bunlar olmuştu. Diğer yaşanılanlar da da beraberlerdi. Hepsi bu yüzden olmuştu. Changbin tek gelse belki bunlar olmazdı? Yen bir araştırma yapmalıydı.

Bunları düşünürken dışarıdan bir ses geldi...

ĞAAĞAĞAĞAĞAĞAĞAĞA NE OLUYOR ĞAĞAAĞĞAAĞAĞÜ