Karşı Komşu | Yarı Texting

1.3

Ayayaya kitap okunmaya başladı çok çok teşekkür ederim herkese. Sizi çok seviyorummmm :')

.
.

Hiç onun için ofise gidemezdim. Kusura bakmasın yani ne yapayım. Engelimi kaldırmıştır herhalde bende kaldırsan yazsam gelirdi hemen.

Siz: Tamam Autryyyy.

Siz: Gidiyoruz.

Siz:Ama seninle aynı evde yaşamayacağım ya da seninle hiçbir şekilde iletişimde olmayacağım. Ne geldiyse senin yüzünden geldi başıma zaten...

Ah ah... Gün içinde yaşamadığım kalmadı be. Bi mafyayla boğuşmadığım kalmıştı. Ulan her şey oluyor bi bu olmuyor neden ya? Belki bi 10 bin TL için Autry'i satmamı isterlerdi. Valla gözünün yaşına bakmaz söylerdim. Kim 10 bin TL'ye hayır der ki? Belli ki o da zamanında daha yüksek bir miktara hayır dememiş.

Çakma Mafya arıyor...* gelen çağrıyı yanıtladım. Mesajımı okumuştu herhalde. Yazsaydı bari çok seksi sesi vardı valla insanın aşık olası geliyordu.

"Geliyorum yanına. 1 hafta sende kalacağım. O zamana kadar işlerini Fransa'ya taşırsın, evi toparlarız, boşaltırız falan işte."

Neden yaaa? Allah'ım neden nedennn? Otelde kalsın neden ben?

"Ben işlerimi hallerim aman kış kış be. Ne işin var benim evimde? Git otelde mi kalıyorsun nerede kalıyorsan kal. Banane?"he Menekşe ver gazı.

"Öyle bir şansım olsa seninle mi kalırdım? Yavaş yavaş toparlan ben geliyorum." dedi ve yüzüme kapattı. Valla çıldıracaktım. Birde beni beğenmiyor. Ay götüm bende ona çok meraklıydım.

☎

Eşyalarımı yerleştirirken kapı çaldı. Ahanda gelmişti. Zaman dursada kurtulsaydım şundan. Valla ilk başta hoşuma gidiyordu ama yok anam. Çok gıcık çekilmezdi bu.

"Zaman geriye aksa hiç gelmesen olmazdı dimi? Şerefsiz." aşağılayıcı bakışlarla ona baktım. Bir günde hayatımın içine etmişti. Gerçi ben tercih etmiştim ama....

"Hoşbuldum, İyiyim teşekkür ederim. Sen nasılsın?" et alayını sen ettt. Fransa'da yollarımız ayrılana kadar ölmek için yalvarakcaksın.

"Gevezeliği keste yardım et." benden bıkmışçasına ofladı ve kıyafetleri katlamaya başladı. Hı? Bu nasıl kıyafet katlamaktır bee. Buruş buruş yaptı beceriksiz.

"Lan beceriksiz bırak o öyle mi katlanır ya? Hiç mi kıyafet katlamadın?" yine oflayarak salona yürüdü. Anneye oflanmaz yavrummm.

"Şarkı açsana bana bebe." dediğim an telefonumu eline aldı. Şifre yoktu. Üşenirim ben onu açmaya ne gerek var şimdi ona değil mi yani.

"En son Ayva Çiçek Açmış mı dinliyordun?" dedi ve sephadaki kahvemden bir yudum aldı. Gözlerimi kocaman açarak ona baktım. Ulan evden kovsam yeridir sen kimsin lan benim kahvemi içiyorsun?

"O kahveyi yerine bırak." dedim tek tek. Israrına daha çok içti. Benden günah gitti valla. Kimse benim kahvemi içemez, kitaplarıma dokunamaz, benim evimde bana karşı gelemezdi. O kim oluyordu ya?

Koşar adımlarla yanına geldim ve elindeki kahveyi alarak kafaya diktim. İçinde kalan son birkaç damlayı da yüzüne döktüm. Ayıp falan değildi. Onun yaptığı ayıptı bir kere.

"Manyak mısın sen ya? Kahve içtim alt tarafı!" yüksek sesle konuşuyordu. Bu ciddiyetine gelde gülme. Yanaklarımın içini kemirerek devam ettim.

"Simge cicişin de dediği gibi. Baş belan geldi bebeğimmmmm."