Karşı Komşu | Yarı Texting

1.2

Allah rızası için okuyan herkes vote atsın lan.

-
-

Karşımda gördüğüm görüntüyle ağzım bir karış açık kalmış alık alık adamın yüzüne bakıyordum. Nasıl gelmişti buraya mafyalardan kaçmıyor muydu bu şerefsiz?

"Konuşacak mısın artık?" dedi hafif çatallı sesiyle. Lan şoka girmişim nasıl konuşayım?

"Bi dakkkaa ikinci şok dalgası geliyor şuaaaan." benimle alay mı ediyorsun dercesine bakıyordu. Ne bakıyon yarrammmm? Tabii alay ediyorum.

"Hep şoka girmek olmaz birazda bime gir." hay yapacağın espriyi...

"Hay yapacağın espriyi..." içi dışı bir bu olsa demek herhalde. "Ne işin var lan burada? Kapıyı çalsanda açardım ne bu evden çıkınca pencereden girmeler! Hem adresimi nereden buldun, niye geldin?
Offf bir nefes al Menekşe. "Mal mısın şuan evime girmenden seni dava bile edebilirim?" duraksadı duraksadı ve uzun uzun baktıktan sonra konuşmaya başladı.

"Bitti mi?"dedi. Yok yarram daha konuşacağım. "Seni Fransa'ya götürmeye geldim burada kalmamalısın." ay götümm. Ben o mafyalarla yüzleşmek istiyorum bunun yaptığına bak.

"Off amma korkaksın Autryyyy. Kendine gel adamımmmm. Bana kimse bir bok yapamaz."

"Offf kızım iyi misin? Pencereden giren onlarda olabilirdi." Bu cidden malın önde gideniydi. En az 3000 TL karşılığında yerini söylerdim giderlerdi bulurlardı neyin kafası bu ya.

"Lan çık evimden be. En az 3000 TL karşılığında satardım seni salarlardı beni." dedim. Bana "Ciddi misin?" bakışları atıyordu. Hep böyle baktıkça söyleyeceğim. Ne bakıyon yarrammmm?

"Beni görür görmez nasıl tanıdın?" hay senin sırıtmanı....

"Bu yüzü nasıl aklımdan çıkarayım kabus gibi" demin sırıtıyordun ne oldu yüzün düştü? Oyyyy kıyamammm.

"Menekşe hadi toparlan gidiyoruz!" dedi konuyu değiştirerek. Tövbe estağfurullahhhh. Bir çakacağım görecek şimdi.

"Lan şuradan şuraya adımımı atmıyorum. Benim için enayi gibi Türkiye'de geri gelmişsin birde. Git lan ülkene ben burada iyiyim." Menekşe şimdi gurur yapmanın sırası mı adam Fransa diyor senin için ne kadar iyi bir fırsat farkında mısın?

"Sen bilirsin." dedi ve kapıya adımlarını attı. "Eğer fikrin değişirse ofisindeyim." tövbe yarabbim bu orayı nereden öğrenmiş.

"DEĞİŞMEYECEK!" dedim kapıyı kapatırken. Gitsindi banane. Onun yüzünden her şeyi bırakıp gidemezdim. Oflayarak koltuğama geri oturdum.

Gitseydim önümdeki fırsatları, kalırsam da normal gündelik hayatımı düşündüm. Sanırım değişiklik iyi gelirdi ama istemiyordum, sevmiyordum ki onu. Sırf onun için gitmezdim. Ama gitseydim de bir yandan buradaki işime devam edebilirdim. Fransa'da ve diğer birkaç ülkede daha şubemiz vardı. İşim açısından sıkıntı olmazdı, ailemle kavgalıydık zaten...

Sonuç olarak oraya gidecektim. Autry için değil kendim için gidecektim.