Karşı Komşu | Yarı Texting

1.4

Öyle beleşe iş yok lütfen yani vote verelim ayıp oluyor Aaa.

.
.

Aradan 6 gün geçmiş her şeyi halletmiştim. İş yerim Fransa'ya geçilmişti müdür sağolsun. Çok severdi beni. İyi adamdı. Eşyalarım da Fransa'ya ulaşmış olmalıydı. Şimdilik Autry'de kalacaktım. Üstelik kiralayacağım evi bile bulmuştum. Sadece bir şey kalmıştı. O da Autry'den kurtulmak. Kene gibiydi mübarek. Yapıştı mı gitmiyordu.

Üstelik son 6 gün cehennem gibi gelmişti. Uyurken aslan gibi kükrüyordu resmen hayvan. En son ağzına çorap tıkamamak için zor tutmuştum kendimi. Kabus gibi geçen geceleri unutmayacaktım. Nasıl unutabilirdim ki?

Şimdi ise ofisimi topluyor, arkadaşlarıma veda ediyordum. Hoş çoğunun üzüntüsü yapmacıktı. Sadece yaklaşık 5-6 kişisinin üzüntüsü gerçekti. Bende yüzüme yapmacık bir üzüntü takınarak onlara veda ettikten sonra eve geçtim. Kendimi rahat puflarıma atarken elinde iki tane  kahveyle gelen Autry ile karşılaştım. Şimdi gözüme girmişti işteee. Teşekkür anlamında başımı salladığımda yanıma geçti.

"Heyecanlı mısın?" diye sordu. İçimdeki heyecandan kastın korkuydu. Ya ev sahibi evi başkasına verirse ve onunla yaşarsam? Konuşmak istemediğimden başımı olumlu salladım. Hiçbir şey demeyerek öylece kahvelerimizi içtik.

"Ev gözüme çok tuhaf geldi. 2 yıldır buradayım. Maaşımla kazandığım birikimle aldığım evdi. Ay Autryyyy. Hepsi senin yüzünden. Duyulandırdın beni." şaka maka gözlerim doldu dolacaktı. Kendime engel olmak için aklıma geçen günkü teyzeyi getirdim. Sırf yakışıklı olduğu için onu kızına almak istiyordu. Kızı da maşallah çok güzeldi. Yakışırlardı bence.

"Niye gülüyorsun yine?" dedi. Ay sanane ya sanane. Bi sus. Gülüşüm soldu senin yüzünden.

"Günahkar, şerefsiz. Ne güzel gülüyordum bak yine üzüldüm. Yarın havalimanına kadar benimle konuşmanı yasaklıyorum." öyleyece kaldı. Şaşırdı. Of of bakma alık alık. Yarım saat sonra ben telefona bakarken konuşmaya devam etti.

"Sana evden bahsetmem lazım ama." dedi masum masum. "Dubleks ideal bir ev. Eşyaların taşınmış eve ama yerleştirilmemiş. Sen eve yerleşirsin gidince. Evine yerleştikten sonra numaranı ve İnternetini alırsın. Ardından iş yerine bakarız."

"Evin nasıl olduğunu biliyordum ama teşekkür ederim be. İyi adamsın ama gıcıksın. O da geçer zamanla. Yani umarım." diyerek omzunu sıvazladım. Birden gülmeye başladı. Ay noluyor be ne gülüyor bu? Kızsana sen bakayım.

"Bana senden küçükmüş gibi davranman hiç hoş değil. 28 yaşındayım ben." çatılmış kaşlarla ona baktım. Aynı yaştaydık? Püh be... Hayallerim yıkıldı.

"Iıı... Ay dur bi diyecek bir şey bulamadım. He beyin yaşı olarak senden daha büyüğüm ama hıh." gülüşü arttı.

"Ben yarın için atıştırmalık şeyler alayım. Hadi görüşürüz." benden kaçmak için yapıyordu şerefsiz. Sen gül gül... Bu daha başlangıç. Yani sanırım.