Αναστασία

Το πείσμα έχει συνέπειες

Δηϊδάμεια POV

"Είναι ένας άχρηστος ένας καλός σαδιστής ηλίθιος βλάκας." Βρίζω το αφεντικό μου τον Ίωνα ανάθεμα τον που με έριξε στην παγίδα του.

"Εμ κουκλα μου δεν ρίχνουμε ζάχαρη καφέ και νερό στο κεφάλι του αφεντικού μας επειδή μας έσπασε τα νευρα. Είναι οφθαλμοφανές ότι στην συνέχεια θα μας την κάνει την ζωή κόλαση." Λέει και η Αλεξάνδρα ενώ τρώει μια μπουκιά από το πιτόγυρο της.

"Μα να με βάλει και αυτός να οργανώσω όλα τα ντοσιέ του γραφείου του με όλα τα έγγραφα με χρονολογική σειρά των τελευταίων 25 χρονών" Γκρινιάζω και αφήνω μια ανάσα απελπισίας

"Γαμώτο πως θα αντέξω ένα χρόνο με αυτόν τον σαδιστής τύραννο για αφεντικό" Κλαψουριζω και κοιτάζω και εγώ το σουβλάκι μου.

"Άραγε εσυ πόσες θερμίδες έχεις?" Το ρωτάω πριν το δαγκώσω και η Αλεξάνδρα με κοιτάζει έκπληκτη.

"Από ποτέ εσυ ενδιαφέρεσαι για τις θερμίδες?" Με ρωτάει.

"Από τότε που για να μπω στο medium πρέπει να πάρω βαθιά ανάσα." Της απαντάω και εκείνη γνέφει με κατανόηση.

"Λοιπόν σήμερα θα φαω μόνο ένα σουβλάκι. Θα αρχίσω λίγη δίαιτα. Τα έχω πάρει τα κιλάκια μου και αυτές τις μέρες τρώμε μόνο απέξω. Πρέπει να αρχίσουμε να τρώμε κανονικό φαγητό." Λέω εγώ αποφασιστικά.

"Μα δεν προλαβαίνει καμια από τις τρεις μας να μαγειρέψει. Και οι τρεις ερχόμαστε σπίτι μετά τις εφτα το απόγευμα." Απαντάει η Αλεξάνδρα και κοιτάζω την Δέσποινα η οποία τόση ώρα κοιτάζει το σουβλάκι της χωρίς να λέει το οτιδήποτε.

"Για να το φας πρέπει να ανοίξεις το στόμα σου και να το δαγκώσεις με τα δόντια σου." Της λέω εκείνη όμως πάλι δεν λέει κάτι.

"Δέσποινα... Hello γη καλεί Δέσποινα." Της λέει η Αλεξάνδρα καθώς κουναει το χέρι της μπροστά από την φάτσα της Δέσποινας  και εκείνη τελικά ταραγμένη μας κοιτάζει.

"Ε? Είπατε κάτι?" Μας ρωτάει και την κοιταζουμε περίεργα.

"Είσαι καλά Δέσποινα? Από την ώρα που ήρθαμε δεν έχεις πει ουτε μια λέξη και δεν τρως και όλας." Της λέω εγώ ανήσυχη.

"Ναι η αλήθεια είναι ότι δεν αισθάνομαι καλά. Λέω να πάω να ξαπλώσω." Λέει καθώς σηκώνεται από το πάτωμα του δωματίου μας που καθόμαστε και οι τρεις μας (οχι τίποτα άλλο μην λερωσουμε και το κρεβάτι μας) και πάει να πέσει όμως ευτυχώς αν και δνε προλαβαίνουμε να την πιάσουμε βρίσκει την ισορροπία της και κρατιέται από το κρεβάτι.