Αναστασία

Πρώτο φιλάκι

"Λοιπόν? Πως σου φαίνεται το σπιτάκι μου?" Με ρωτάει ο Ηλίας ενώ έρχεται κοντά μου κρατώντας έναν δυο κουπες με ζέστη σοκολάτα και ζαχαρωτά marshmallow.

"Πολυ ωραίο... Βασικά δεν περίμενα να έχεις ένα τέτοιο σπιτάκι... Πέτρινο... Σε ένα χωριό... Και έτσι μικρό..." Του απαντάω ενώ εκείνος κάθεται δίπλα μου.

"Τι εννοείς?" Με ρωτάει καθώς μου δίνει την κουπα μου.

"Εννοώ να... Εμ... Εσυ... Εσυ εισαι πλουσιος... Μεγάλωσες σε μια βίλα στο Παρίσι... Μετά σε μια βίλα στο Ψυχικό... Και τώρα... Σε αυτή την υπέροχη μεζονέτα στην  Κηφισιά... Περίμενα ότι έχεις... Πιο πλουσια και πολυτελή γούστα..." Του εξηγώ το σκεπτικό μου.

"Εντάξει... Η αλήθεια είναι... Οτι θέλω να είμαι άνετος... Και να έχω πολυ χώρο στο σπίτι μου... Βασικά στο σπίτι που μενω τώρα θα ήθελα να μείνω και με την οικογένεια μου... Όταν... Όταν κάνω οικογένεια δηλαδή..." Αρχίζει να λέει και χαμογελάω.

Γενικά είναι πολύ της οικογένειας και αυτό είναι υπέροχο... Και εγώ θέλω να κάνω οικογένεια... Μια μεγάλη οικογένεια...

"Αλλά και αυτό το σπίτι... Μεγάλο είναι. Έχει τρία υπνοδωμάτια... Είναι έτσι ευρύχωρο... Έχει μια κουζίνα ένα σαλόνι με τζάκι... Μου αρέσει πολυ. Είναι έτσι... Ζεστό... Και θα ήθελα σίγουρα... Αν κάνω οικογένεια να έρχομαι μαζί με την γυναίκα και τα παιδιά μου εδώ... Πιστεύω ότι η επαρχία... Ειδικά εδώ το Ζαγόρι είναι υπέροχο μέρος... Και ότι θα είναι ιδανικού για οικογενειακές διακοπές..." Λέει και στο τέλος πίνει σοκολάτα από την κουπα του.

"Και εμένα θα μου άρεσε αν κάνω οικογένεια να έρχομαι διακοπές σε ένα τέτοιο μέρος... Ειδικά όταν θα είναι μικρά... Οι ξαδέρφες μου... Αλλά κυρίως τα παιδιά του χωριού που μεγάλωσαν φυσιολογικά όπως όλα τα παιδιά... Λένε ότι είναι τέλειο να μένεις σε χωριό... Ή τουλάχιστον να έρχεσαι διακοπές σε αυτό... Λένε ότι το να είσαι σε ένα χωριό είναι τέλειο. Ειδικά όταν εισαι μικρό παιδάκι..." Του λέω και πινω και εγώ λιγάκι από την σοκολάτα μου.

"Γενικά το χωριό που μεγάλωσες έχει αρκετούς κατοίκους?" Με ρωτάει.

"Εμ... Οχι ιδιαίτερα πολλούς πλέον. Αλλά όταν ήμουν μικρή είχε πολλά παιδιά στην ηλικία μου. Συνολικά ήμασταν δέκα οικογένειες. Αυτή που μεγάλωσα χωρίς να έχω αδέλφια... Την οικογένεια της Αλεξάνδρας που δεν έχει αδέλφια και της Δέσποινας που επίσης δεν είχε αδέλφια. Αλλά όλες οι υπόλοιπεε είχαν τουλάχιστον δυο παιδια στην ηλικία μου. Έτσι όταν μπήκα στην εφηβεία... Και άρχισαν να με αφήνουν να βγαίνω είχα πολλα παιδιά συνομήλικα να συναναστραφω. Αλλά πάντα με μέτρο..." Απαντάω.