Αναστασία

Ήρεμα τα πράγματα...

Αναστασίας POV

"Δεν το πιστευω οτι ο Αχιλλέας είναι πατέρας." Λέει για χιλιοστή φορά ο Ίων μου ενώ ετοιμάζετε για να πάμε στο γραφείο. Έχουμε αρκετή δουλειά αυτές τις μέρες.

"Ε λογικό είναι αγάπη μου. Ο Αχιλλέας είναι ο μικρός σου αδερφός." Λέω εγώ ενώ προσπαθώ να πιάσω τα μαλλιά μου σε μια ψηλή κοτσίδα.

Γενικά τα μαλλιά μου είναι αρκετά φουντωτα και πολλές φορές ανεξέλεγκτα. Μέχρι και που μετακόμισα με τον Ίωνα μου είχα την Αλεξάνδρα να μου φτιάχνει τα μαλλιά η οποία είναι κομμώτρια όμως τώρα τα μαλλιά μου είναι καταδικασμένα στα χέρια μου.

"Δεν μου κάνει εντύπωση που είναι πατέρας το γεγονός ότι είναι ο μικρός μου αδελφος αλλά το ότι είναι ηλίθιος." Μου απαντάει ο γλυκός μου σύζυγος.

"Ελα τώρα μην μιλάς έτσι για τον αδελφό σου. Ο Αχιλλέας είναι ένας υπερβολικά καλός άνθρωπος και σε λατρευει. Έχει μεγάλη καρδιά και βοηθάει τους πάντες. Απλά είστε διαφορετικοί." Τον μαλώνω λιγάκι και τελικά καταφέρνω να πιάσω τα μαλλιά μου σε μια κοτσίδα.

"Ναι η διαφορά μας είναι το ότι εγώ είμαι έξυπνος και εκείνος ηλίθιος." Σχολιάζει εκείνος.

"Ελα τώρα... Μην μου πεις ότι ο Αχιλλέας δεν έχει πτυχές που θαυμάζεις." Του λέω και φαίνεται να το σκέφτεται λιγάκι.

"Το ότι πίνει υπερβολικά πολύ και δεν τον πιάνει είναι αξιοθαύμαστο αλλά με την αρχαία έννοια. Αυτός σιγά μην ήπιε το πρώτο του σφηνάκι στα δεκαοχτώ του. Από μικρός πρέπει να έπινε και να μην είχαμε πάρει χαμπάρι." Απαντάει και τον στραβοκοιτάζω.

"Ίωνα... Ελα τώρα. Για τον αδελφό σου μιλάς ο οποίος αν και είναι λιγάκι απερίσκεπτος είναι υπερβολικά καλός άνθρωπος και βοηθάει τους πάντες. Είναι ευγενικός και δεν κρατάει κακίες σε κανέναν. Μην τονίζεις μόνο τα αρνητικά στοιχεια του χαρακτήρα του. Δεν είναι σωστό." Συνεχίζω να τον μαλώνω.

"Απλά ποτε δεν μπόρεσα να τον καταλάβω. Ουτε εκείνον ουτε την Βαλεντίνα. Αλλά η Βαλεντίνα την γλυτωνε επειδή ήταν αξιαγάπητη. Ο Αχιλλέας ενώ μπορουσε να κάνει πολλά πράγματα στο σχολείο δεν τα έκανε. Διάβαζε μόνο όταν τον πίεζα. Δεν μάζευε ποτε το δωμάτιο του. Έκανε πολλά πράγματα που οι γονείς μας μας έλεγαν να μην τα κάνουμε. Δεν είχε νόημα να τα κάνει. Μόνο σε μπελάδες έμπαινε. Απλά κάποια στιγμή μεγάλωσε και δεν μπορούσαν να του φωνάζουν όλοι. Σε αντίθεση με εμένα που ακόμα και τώρα δεν έχω κανένα πρόβλημα να του φωνάξω και να τον μαλώσω." Μου λέει και ναι... Νιώθω λιγάκι άσχημα για τον καημένο τον Αχιλλέα.