Αναστασία

Γιατί τα αδέλφια είναι ευτυχία

"Μμμμ... Πο πο τώρα τώρα έρχομαι." Λέω δυσανασχετωντας καθώς τριβω τα μάτια μου και σηκώνομαι από τον καναπέ όπου με πήρε ο ύπνος.

Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να σε ξυπνάει κάποιος εκνευριστικός ήχος ο οποίος σε αυτή την περίπτωση είναι το κουδούνι του σπιτιού μου.

Με δυσκολία ανοίγω τα μάτια μου τα οποία αρνούνται να προσαρμοστούν στο φως της μέρας και κουτσά στραβά (κυριολεκτικά) πηγαίνω και ανοίγω την πόρτα.

"Ίωνα παιδί μου γιατί άργησες να ανοίξεις? Η μανούλα ανησύχησε." Ακουω την μάνα μου να λέει καθώς μπαίνει μέσα στο σπίτι μου.

"Κοιμόμουν ρε μαμα... Ένα Σάββατο έχω και εγώ να κοιμηθώ σαν άνθρωπος τι έρχεσαι να με ξυπνήσεις?" Γκρινιάζω.

"Συγνώμη αγοράκι μου αλλά μου είπε ο αδελφός σου ο Παναγιώτης τι συνέβη εχθές και ανησύχησα πολύ και για εσένα και για την κοπέλα σου." Μου λέει και την κοιτάζω έκπληκτος.

"Κοπέλα μου? Οχι δεν είναι η κοπέλα μου. Μια υπάλληλος μου είναι. Καινουρια μάλιστα. Και εκνευριστική. Είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από την κοπέλα μου." Απαντάω εγώ και εκείνη φαίνεται να απορεί λιγάκι.

"Αλήθεια? Ααα... Έτσι όπως μου τα είπε... Δηλαδή ότι εσυ πηγές να την προστατεύσεις από τους άνδρες εκείνους... Και ότι μετά εκείνη έπεσε πάνω στο μαχαίρι για να σε σώσει... Νόμιζα ότι επιτέλους ξεστραβωθηκες και βρήκες μια κοπέλα της προκοπής και απλά την κρατάς κρυφη από εμάς." Μου λέει και ρολαρω τα μάτια μου.

"Πρέπει να είναι το κρυφό μου παθος μια κοπελα για να μην αφήσω κάτι μαντράχαλους να της κάνουν κακό?" Την ρωτάω ειρωνικά.

"Και εκείνη παραλίγο να πεθάνει για εσένα. Ίσως να της αρεσεις." Μου λέει και αφήνω μια ανάσα για να μείνω ήρεμος.

"Μαμά... Εχω κοπέλα. Για την ακρίβεια αρραβωνιαστικιά. Την Όλγα. Είμαστε μαζί πολλα πολλά χρόνια. Σε λίγους μήνες θα παντρευτούμε. Δεν υπάρχει περίπτωση να το διαλύσω αυτό που έχουμε για καμια άλλη κοπέλα. Ακόμα και να της αρέσω και θέλει να πεθάνει για εμενα. Δεν είναι δικό μου πρόβλημα." Της λέω σοβαρά και εκείνη απογοητεύεται μιας και δεν συμπαθεί ιδιαίτερα πολύ την Όλγα.

"Και φυσικά σε αυτή την κατηγορία δεν είναι η μικρή υπάλληλος μου. Απλά με έσωσε επειδή την έσωσα. Δεν κρύβεται κανένας έρωτας πίσω από αυτές τις πράξεις. Μόνο ανθρωπιά." Ξεκαθαρίζω και αυτή αφήνει μια ανάσα.